Terugblik op het dreumes jaar

Sinds Tess steeds beter begrijpt en zelf praat is ze nog gekker op boekjes lezen. De spanningsboog wordt steeds langer en de verhaaltjes mogen langer duren. Tess haar favoriet op het moment is ‘de sloddervos’ van Woezel en Pip. Net als ik, ze heeft het dus niet van een vreemde houdt ze niet van bende. Alleen gaat het bij Tess nét een stapje verder; we hebben een kind met smetvrees.

Morsen met drinken, wat onoverkomelijk is doordat ze nu leert drinken uit een beker in plaats van tuit, resulteert regelmatig in een gefrustreerd, huilend kind. Een beker water over zichzelf heen krijgen veroorzaakt harde schreeuwbuien en vies worden tijdens het eten moet snel worden schoongeveegd met een doekje. We proberen Tess te laten wennen dat het niet erg is om vies te worden, dat door een beker (per ongeluk) om te gooien de wereld niet vergaat en dat je best vies mag worden tijdens het buiten spelen. Het gaat stapsgewijs steeds beter, maar niet zo snel als ik dacht of eigenlijk had gehoopt.

Haar koppigheid speelt hierin natuurlijk ook een rol. Zowel J. als ik zijn erg eigenwijs, dus het was natuurlijk te verwachten dat Tess hier ook een behoorlijke portie van mee kreeg. Ze wil dan ook veel zelf doen, terwijl ze nog niet alles zelf kán. Regelmatig belanden we in een filmscène – diegene waarin een kind op de grond ligt, geluid uitkraamt waar je u tegen zegt én slaat met zijn armen en benen – deze momenten zijn altijd wel even slikken!

Aan de ene kant vind ik Tess dan eigenlijk wel zielig, ze wil iets zelf doen, maar ze kan het (nog) niet. Aan de andere kant vind ik het erg vervelend, ze wil dan namelijk ook geen hulp accepteren en moet ik moeite doen om niet in een strijd te belanden met haar. Het liefst wil je haar helpen, haar overtuigen dat hulp niet verkeerd is, maar in een dergelijke driftbui kun je niets beginnen en kun je eigenlijk alleen maar wachten en het ‘verkeerde’ gedrag negeren. Ik moet hier nog wel in groeien, want man! wat vind ik het lastig, die driftbuien… En ja ik weet het; ze is nog niet eens beland in de peuterpuberteit, zeg ik huiverig voor wat er komen gaat!

Waar ik wel oprecht van kan genieten is dat ze steeds meer onthoudt. En dan doel ik vooral op ervaringen onthouden. Als we langs een speeltuin komen zegt ze regelmatig ‘hier waren we geweest hé mama’. Smelt!

Soms ook nog met een tijdsaanduiding waar niets van klopt; ‘vanmorgen waren we naar de dierentuin geweest’ en bedoeld ze eigenlijk een week, of langer, geleden! De schat! Ze hoort ons natuurlijk die tijdsaanduidingen gebruiken, maar ze weet nog niet zo goed wat het betekent.

Zijn er nog meer ouders met een kind die erg gefocust is op één van beide ouders? Tess is namelijk erg gericht op mij; ‘nee mama moet dat doen’ komt dan ook meerdere keren per dag uit haar mond.

J. wordt dan ook geregeld aan de kant gezet. We proberen niet in te gaan op Tess haar wens hierin, maar ze maakt het J. op zo’n moment wel erg moeilijk dat het mij ook veel moeite kost om niet te helpen. Mijn moederhart maakt het op zo’n moment wel erg moeilijk voor mij!

Wat hier bij mij steekt is dat ik het zo jammer vindt dat Tess op sommige momenten een afkeer heeft tegen J., waarom wil ze niet met J. spelen? Als ik bijvoorbeeld niet thuis ben, dan gaat het wel heel goed!

Van binnen zit hier ook wat frustratie. Ik wil zo graag wat meer hulp in de opvoeding. Bijvoorbeeld met het verschonen van luiers en het spelen met elkaar. Maar op het moment komt het vaak voor dat ik het meeste met Tess blijft doen, zodat we niet in strijd komen en alles wat sneller gaat. Die drambuien die ze heeft als ik het niet doe, die lokken namelijk ook weer mijn ‘brul’ momentjes uit… Eigenlijk is het, volgens mij, kiezen tussen twee slechte opties. Minder door J. laten doen veroorzaakt een kleine meid die nog steeds erg op één ouder gericht blijft, maar voorkomt wel dat ik vaker uit mijn slof schiet, is tot nu toe de meest gekozen optie.

Natuurlijk heb ik nog steeds wel erg drukke periodes, waarbij ik eigenlijk teveel hooi op mijn vork neem en niet te pruimen ben thuis. Ik waarschuw dan ook op zulke momenten J. even; ‘ik ben erg druk in mijn hoofd, laat me even’. Vaak is het niet eens nodig dat ik me zo druk maak, want een dag later is het allemaal al weer opgelost.

Een leermomentje voor mij is wat vaker nee zeggen tegen randzaken. Maar dat is zo moeilijk; ik wil zoveel en ik vind zoveel leuk! Steeds meer en meer lukt het mij om niet alles maar te willen blijven doen, al moet ik hierin zeker nog veel meer stappen in ondernemen.

Natuurlijk is niet alles vervelend en zwaar, ik moet zeggen dat dit ‘dreumesjaar’ een jaar was om te genieten! Ook kennen we tegenslagen, dat is menselijk volgens mij. We moeten onze handjes dichtknijpen, want Tess is een gemakkelijk kind, makkelijk om van te genieten en we kennen zoveel leuke momentjes. Op mama-dag proberen we altijd een paar uurtjes iets te doen wat Tess leuk vindt zodat ik kan genieten van dat blije gezichtje met de bijbehorende liedjes en verhalen.

Het jaar is echt omgevlogen en al snel was het weer tijd om de volgende verjaardag van Tess te vieren. Twee jaar alweer! ’s Ochtends verrassen we Tess met een nieuwe kamer mét peuterbed, al enige tijd waren we bezig met de voorbereidingen en op haar verjaardag was het tijd om het te onthullen. Wat was ze trots, ze voelde zich een hele grote meid en eigenlijk wilde ze gelijk weer slapen.

Een tipje van de sluier; het gaat het super goed met slapen in het peuterbed. We hebben een Nijntje slaapwekker, het konijntje doet op een gekozen tijd de ogen open en dan mag ze het bed uit. Dit werkt echt goed! Ze komt eigenlijk nooit tussendoor het bed uit, natuurlijk roept ze wel eens, maar er zelf uit komen doet ze niet als de ogen dicht zijn. In het weekend zetten we de wekker een uurtje later en ook dat werkt super. Een aanrader!

We hebben een soort van traditie ontwikkeld om ook een fotoshoot te doen ter ere van haar verjaardag. Om van de smetvrees af te komen hebben we al een aantal keren geoefend; een verf-klieder-fotoshoot. De verf maken we zelf van eetbare kleurstof met gecondenseerde melk. Wat een pret, een heerlijk geklieder en wat een prachtig resultaat > zie header!

’s Middags komen vrienden en familie. Tess staat graag in het middelpunt en geniet dan ook volop. Het uitpakken van de cadeaus vindt ze heel leuk en ze krijgt niet genoeg van alle cadeautjes! Goed verwend en moe van alle indrukken gaat Tess naar bed.

Het besef komt als we met de benen omhoog op de bank zitten… Poeh, we hebben nu gewoon alweer een peuter!

Benieuwd naar meer posts? Kijk dan snel op www.minimetkinderen.nl