Suzy Had a Baby. And HOW! (Part One)

Julienne Moore schuifelt gapend haar slaapkamer uit. Ze ziet Hugh Grant rustig in de huiskamer staan met hun pasgeboren zoontje op zijn arm. In perfecte harmonie voegt ze zich bij hen, en samen dansen ze zachtjes op serene jazz muziek  die uit de oude platenspeler kwettert, in het diepst van de nacht, in hun mooie appartement in Los Angeles. Tevreden glimlachjes rusten op hun verliefde lippen. Juliennes mooie, gouden haren en basic make-up zijn nog net zo intact als 15 uur daarvoor, en slaapgebrek blijkt een waardeloze vijand.

Dit moet een van de meest romantische scènes zijn die ik ooit heb gezien: Nine Months scoort dan ook hoog in mijn ChickFlick Top Zoveel.

Eigenlijk had ik gedacht dat het bij mij ook zo zou gaan. Ik was er zelfs een beetje vanuit gegaan, zo levendig als dit dromerige moment me altijd is bij gebleven.

Drum-rolls….En nu, dames en heren… De Realiteit!

Trrrrrrrrrrrrrrkkkk… [cameras kraken van uitputting…ze moeten twaalf jaar terug in de tijd]…

Ik woon in het meest recente gebied van Nederland, maar ik voel me hier niet thuis. Waarom niet? Geen idee. De komende jaren vang ik flinterdunne deeltjes van vage redenen op, en die maken dan ook dat ik driftig blijf zoeken naar ‘Waar in de Wereld’ ik mijn ‘Thuis’ ga noemen.

Is het in Zuid-Holland? Nee. Vriend blijkt bindings-angstige alcoholist. Krak, hartje breekt, en doorgaan. Is het Barcelona, waar men tostis bikinis noemt? Toch niet. New York, dan? Met die spannende advocaat? Ja, wil ik wel, maar meneer bedenkt zich. Is het Birmingham? Taiwan? London? Ik heb hier immers de meest geweldige baan van de hele aardbol, en een heel goed leven. Maar nee. Ik voel me alleen. Ik wil graag bij mijn vriend zijn, maar die woont ver weg. En dus vertrek ik naar de andere kant van de wereld.

Na wat ongelukkige en pijnlijke Stoelendansen Van De Romantiek, haal ik EINDELIJK opgelucht adem. Een dozijn jaar speuren heeft het volgende opgeleverd: De Liefde Van Mijn Leven, mét bijpassend warm klimaat. In dit land wil ik wonen. Hier voel ik mij fijn.

Ik woon in Dubai. Spreek en schrijf de taal steeds beter. Ben in de wolken met mijn vriend, en hij met mij. Tussen de palmbomen en zandwandelingen door vind ik uiteindelijk een baan als schrijfster en eentje als juf. Mijn wolkenkrabber kijkt uit over de Palm Jumeirah, en aan de voet van mijn toren dans ik `s nachts op het strand totdat de maan en de sterren weer plaats maken voor die geweldig mooie zon.

Ik kan het zeggen: Ik Ben Gelukkig.

En wat maakt mij nóg blijer? Hij heeft het steeds over kindjes. Een baby. Die wil hij wel met mij. Bij andere potentiële partners heb ik geleerd mijn mond hier over te houden, want het jaagt mannen weg. Maar nu is het anders. Nu komt het goed.