Supermarktstress AH karretje

Met je praatgrage puberendepeuter van twee jaar en een paar maand jonge baby naar de supermarkt gaat!

Mama! Mama! Nanja nanja zegt mijn peuter van 2 die de r nog niet goed kan zeggen. Ik doe net alsof ik hem niet hoor want ik weet dat de NANJA op is............na een uur van gekrijs over yogi, watel, appelsap, smalties, bootje pindakaas, pasta, sjippies van oma en alle andere etenswaren die me om de oren vliegen ben ik het zat!

We gaan naar de supermarkt, al een heel karwei op zich want mijn baby is te klein om in een karretje te zitten en moet dus mee in de maxicosi, maarrrrrr in de appie (waar wij dus graag boodschappen doen zodat onze eetgrage praatgrage smikkelende kaasetende worstetende peuter) kunnen dus geen 2 kids mee in de kar want de maxi pas niet in de ah karretjes zonder dat je die karretjes molt.

Dus mijn peuter van 2 wil zijn eigen kar .............wat dus enige opvoeding, kennis, en ervaring vereist. ( en dat schiet mij soms (nog) een beetje tekort!)

Gevolg, radeloze mama, krijsende peuter, verdrietige baby, zorgelijke blikken, boze blikken WANNEER ZE WEER EENS TEGEN HUN ENKELS WORDEN GEREDEN, AU!! en heel af en toe een blik vannnnn, ik weet wat je meemaakt......

En toch........... Waarom zijn die karretjes zoooooo smal?? Laat ze alsjeblieft weer een karretje ontwikkelen zodat er 2 kids onder de 3 in kunnen zitten! 1 voorop en de maxi in de car!