Superlijm gezocht om de relatie met mijn ex te fixen

Een van de grootste wensen van mijn zoontje (4) die hij op z´n verlanglijstje aan Sinterklaas had gezet, was lijm. Anne was dan ook door het dolle heen toen hij de volgende morgen in z´n schoen niet eentje, maar zelfs vier gekleurde pritt-stiften vond. In zijn knutselwereld bestaat er niets mooiers dan alles wat los en vast zit aan elkaar plakken, met als resultaat een onsamenhangend geheel maar wel onlosmakelijk aan elkaar verbonden. De vreemdste materialen vormen met elkaar nieuwe, soms ietwat gespannen relaties. Maar wat ziet het er eigenlijk prachtig uit. Onconventionele kunst vanuit een onbevangen kinderhart.

Wat zou het mooi zijn als dit ook zo zou werken met relaties in het echte leven. Ik geef toe dat ik altijd al een dromer ben geweest. In mijn romantische wereldbeeld is alles te fixen, zelfs de meest complexe en gespannen verstandhouding moet toch op te lossen zijn. En het kan niet anders dan dat iedereen daar net zo over denkt. Toch?!? 

Met deze visie ben ik altijd onbevangen nieuwe relaties aangegaan. Het gaf me ook het vertrouwen dat eventuele scheuren of breuken in de vorm van ruzies en misverstanden te repareren vallen. Maar oh, wat viel de praktijk van vriendschappen en relaties met andere mannen me zwaar tegen. Van het bijstellen van mijn optimistische relatieblik was echter geen sprake. Het lag natuurlijk aan mij, relativeerde ik naief de pijn in mijn gebroken hart. En ik bleef dromen.

Totdat ik een aantal jaar geleden de vader van Anne ontmoette. Het ging al snel niet goed tussen ons. Kleine problemen groeiden uit tot een diepe kloof van wantrouwen. Maar ik was zwanger en wilde ons kind een veilige, liefdevolle toekomst geven met beide ouders in zijn directe omgeving. Helaas liepen de spanningen in huis steeds verder op en wilde ik Anne hier niet langer aan blootstellen. 

Met Anne ben ik ergens anders gaan wonen, inmiddels alweer 2,5 jaar geleden. Ik hoopte dat de spanningen minder zouden worden als zijn vader en ik niet meer langer samen onder een dak zouden zijn. Deels klopte dat, maar er kwamen andere problemen voor terug. Ik heb geen spijt van mijn beslissing, wel heel veel verdriet. Mijn ideaalbeeld van een harmonieus gezin ligt namelijk compleet in duigen. Voor mijn gevoel heb ik zo´n beetje alles geprobeerd om te lijmen wat er te lijmen valt.

Maar na al die pogingen, die steeds weer tot nieuwe teleurstellingen hebben geleid, moet ik constateren dat het hoog tijd is om mijn romantische beeld bij te stellen. Er zijn relaties die simpelweg niet te fixen zijn. Maar ondanks deze pijnlijke levensles blijft mijn grootste wens: een potje superlijm. Zodat mijn ex en ik weer een eenheid kunnen zijn voor Anne, zijn halfbroers en straks ook voor z´n jongste broertje die nu nog onbezorgd in mijn buik ronddartelt.Onconventionele liefde vanuit een naief hart: onmogelijk of ooit werkelijkheid?!?