Strand, kinderen en een vriendje

Na onze heerlijke avond, spreken we twee dagen later al weer af. M woont dichtbij mijn werk en we spreken af in een park zodat we even kunnen wandelen en wat kletsen. Heerlijk om hem weer te zien, toch wat ongemakkelijk geven we elkaar een zoen, niet veel later lopen we hand in hand en is het heel gezellig, het valt me wel op dat er veel mensen zijn die ons aan kijken......of denk ik dat maar. Nou ja het is fijn zo samen en al snel is de volgende date gepland.

Aan alles merk ik dat ik stapel verliefd ben op deze jongen, die met mijn dochter minder in leeftijd scheelt dan ik met hem doe. In mijn achterhoofd blijft maar gonzen of ik er wel goed aan doe. Veel tijd om erover na te denken heb ik niet, want er moet nog steeds van alles geregeld worden voor mijn nieuwe huis en mijn inval baan staat op de tocht, maar waar ik het meest mijn handen vol aan heb is A die me maar blijft lastig vallen op alle mogelijke manieren die wij niet eens kunnen denken.
Pffff wat ben ik die man zat zeg, klein beetje bang ben ik voor hem en durf daarom niet te hard tegen hem in te gaan.

M en ik zien elkaar een aantal keer, het klikt zo ontzettend goed dat ik mijn zus in vertrouwen neem en haar vertel dat ik al een tijdje een vriendje heb waar ik heel erg verliefd op ben en dat hij alleen een beetje jong is. Het is duidelijk dat mijn zus dit niet goed keurt en haar reactie is er eentje die ik had verwacht, maar niet wilde horen: het kan je zoon zijn, wat vinden de kinderen er wel niet van en papa en mama heb je daar al aan gedacht.

Het was te verwachten, ondanks dat komt het hard binnen en raak ik er best wel door van slag.

Ik ben echt gek op M, wat ik voor hem voel en hoe ik me voel als hij bij me is of aandacht aan me besteed, heb ik nog nooit meegemaakt en ik wil ook dat dit gevoel nooit meer stopt.

Na weer eens een nacht beroerd slapen neem ik een besluit, de kinderen die moeten M ontmoeten en als die M goed keuren dan ga ik de strijd aan met de wereld en alle vooroordelen die er zijn wat betreft het leeftijdsverschil.

Besluit genomen, nu M inlichten. Hij reageert heel positief: onze relatie hangt af van de kinderen, als dat niet werkt, werkt het tussen ons ook niet, dus kom maar op met de ontmoeting.
Aangezien het zomervakantie is en heel mooi weer, spreken we af om met de kinderen naar het strand te gaan, zo kunnen we met elkaar praten en zien wie wie is, maar kunnen we ook allemaal bewegen als het ons even te veel is.

Zo gezegd zo gedaan, bloednerveus ben ik als de dag is aangebroken dat we elkaar allemaal gaan ontmoeten.
Ik merk aan de kinderen dat ze het ook spannend vinden en als de bel gaat springen zelfs de honden op.
Heel stilletjes zit M op de bank, mijn kinderen kletsten wel, maar ik ken de M niet die daar zit.
Zijn het de zenuwen of valt het tegen, kon ik het maar aan hem vragen, misschien straks op het strand.

In de auto op weg naar het strand is het gezellig en komt M een beetje los, mijn hart maakt een sprongetje, zit het dan toch goed.
Na paar heerlijke uurtjes gaan we weer naar huis, M is wat meer zichzelf geworden, maar ergens is er een gereserveerdheid die ik nog niet heb gezien.
Ik durf het niet te vragen waar de kinderen bij zijn en als we bij mijn, nou ja bij meneer, zijn huis zijn aangekomen, moet M gelijk door, omdat hij moet gaan werken.

Grrrr nu kan ik het nog niet vragen, volgende keer dan maar, of op de app.......

Als M uit het zicht is, vraag ik voorzichtig wat de kinderen van hem vonden. Mijn dochter vond hem heel knap (hoe kan hij nou op jou verliefd zijn) aardig en hij mag wel vaker komen, mijn zoon ziet het anders, leuk, gezellig en aardig, maar ik wil papa bij jou. Tja lieverd, dat zit er niet meer in, maar is M dan een goed alternatief?? Na heel hard denken en een diepe zucht: ja, want M gaat tenminste mee op de klimtoestellen in het water.

Jipppie 2-0 voor mij, maar wat is er met M, ik wil het snel weten.