Stopwoordjes. Herkenbaar?

Vroeger, je weet wel, toen ik nog een tiener was (ja echt voordat ik mama werd ben ik ooit een tiener geweest ;-) ), had ik vreselijk vaak last van stopwoordjes. De weet-je-wel's, f*cking's, meen-je-niet's en nog veel meer van dat soort woordjes, vlogen je om de oren. Echt achter elke zin plakte ik zo'n stopwoordje of -zinnetje. Vre-se-lijk! Vooral als vriendinnen of nog erger mijn ouders, me wezen op de stopwoorden. Want dan begon de ellende pas. Dan hoorde ik het mezelf óók zeggen. Zonder dat ik er ook maar iets aan kon doen. Zonder het te beseffen vlogen die woorden mijn mond uit. Heel irritant. Gelukkig beschik ik over een soort gave: de ik-stop-met-mijn-stopwoordjes-gave. Zoiets

Want als ik eenmaal wist dat ik last had van een stopwoordje, ging ik er heel bewust op letten. Ik maakte er een sport van om de woordjes juist niet meer te zeggen. Een soort verboden woord spelletje. Het lukte me altijd om snel van het woordje af te komen. Nou ja, bijna altijd. Heel soms blijft er een woordje hangen waar ik de eerste twee jaar echt niet vanaf kom. Die neem ik dan maar voor lief. Stomste was dan wel dat ik binnen no time een ander stopwoordje had. Lekker handig.

Op dit moment heb ik niet echt één bepaald stopwoord. Tenminste, niet zoals vroeger. Vroeger was het stoer en cool als je overal “Je-weet-toch” achteraan zei. Vergezeld met zo'n leuk handgebaar. Momenteel heb ik 'last' van de echte mama-stopwoordjes. Ja, echt, ze bestaan. Ook al besef je het niet, ik weet zeker dat jij er ook last van hebt. En met ons vrijwel alle mama's. En het blijft niet bij één stopwoordje. Nee, de h-e-l-e dag heb ik er last van. Het begint al 's morgens vroeg bij het opstaan en eindigt pas als de kids in bed liggen. De meest voorkomende stopwoordjes bij mij thuis op een rijtje:

– Ik tel tot drie.... 1.... 2.... 3.... (en dan.....)
– Zit eens stil.
– …. omdat ík dat zeg.
– Nee.
– Niet zeuren.
– Kijk uit.
– Niet je zusje/broertje slaan.
– Samen spelen, samen delen.
– Luisteren naar mama.
… en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar het zijn niet alleen maar vervelende stopwoorden. Ik beschik ook over liefdevolle stopwoordjes:

– Ik hou van jou.
– Goed gedaan.
– Mooi gemaakt.
– Ik ben trots op jou.
– Wat kun je dat goed.
– Mooie meid/knappe vent.
… en ook hier kan k nog wel even doorgaan.

Buiten deze stopwoorden om heb ik gelukkig geen last van stopwoordjes. Of er moet iemand uit mijn omgeving zich na het lezen van mijn blog melden. Dan zal ik mijn grote ik-stop-met-mijn-stopwoordjes-gave toepassen.

En jij? Heb jij last van stopwoordjes en zo ja, welke is of zijn dat?