Steriliseren of abortus?

Beide onderwerpen die voor sommige best gevoelig zullen liggen. Maar ik ga het er vandaag toch even over hebben.

Ik weet net zoals mijn partner heel zeker dat ik geen kinderen meer wil. Dat heeft meerdere redenen. Daar wil ik best nog is een blogje aan wijden maar nu wil ik het ergens anders over hebben. Mijn partner is 27, ik 25. We zijn jong. Maar weten het allebei zeker. Voor ons geen kinderen meer. Of we nou samen zijn en blijven, of niet. No more kids. We voelen ons beide onwijs gezegend met 2 prachtige, gezonde, lieve en knappe kids. Maar nu dat we dat zo zeker weten lopen we een beetje spaak.

Want... steriliseren doen ze niet zo snel op onze leeftijd. “Want je weet nooit wat de toekomst je brengt”. Steriliseren kost daarbij ook écht best wel een serieus centje (voor vrouwen ligt dit rond de  €1400 en voor mannen rond de €400) en wordt door veel zorgverzekeringen niet vergoed. En dat vind ik raar, want abortus wordt dus wél vergoed. En als je eigen zorgverzekering het niet vergoed dan is daar een speciaal ‘potje’ voor die er voor zorgt dat de kosten worden gedekt. In dit geval is het spreekwoord “voorkomen is beter dan genezen” dus in mijn ogen niet van toepassing.

Nu vraag ik me dus af hoe ik er nog minimaal 10 jaar voor ga zorgen dat ik niet meer zwanger wordt. Alleen de pil slikken is voor mij geen optie. Ik ben namelijk al een keer zwanger geworden door de pil heen en dus vertrouw ik dat ding voor geen meter meer. Dat is eigenlijk van toepassing op alle vrouwelijke anticonceptie. Dan is de pil nog het enige waar je echt zelf de controle over hebt en dus is dat nu nog steeds mijn middel. #controlfeak. Natuurlijk kunnen we nog minimaal 10 jaar sex hebben met een rubbertje, maar kom op, we zijn getrouwd. Ik vind dat bést een ding. Sowieso vind ik sex 'een ding'. Want door mijn ongeplande zwangerschap heb ik best wel een lichtelijke (oké best wel een serieuze) trauma opgelopen. Ik vind sex eng. Zeker nu we zeker weten geen kinderen meer te willen. 

Waar het voor mij dus op neer komt is dat ALS ik nogmaals zwanger zou worden ik voor abortus zou moeten gaan omdat steriliseren niet gedaan wordt, want nogmaals; ‘te jong’. En laat ik nou precies iets tegen onnodig abortus hebben. (Begrijp me niet verkeerd, in heel veel gevallen snap ik het écht wel, alleen voor mij vind ik het écht een ding mocht het ooit zo ver komen, dit is mede ook de reden dat Ivy wél op de wereld is gekomen, dus dat voelt allemaal nogal krom). Dus nogmaals ik vind het bést raar dat steriliseren geld kost en zo moeilijk, moeilijk moet allemaal. En dat abortus eigenlijk ‘gewoon’ maar ‘ff’ mag en kan.

Natuuuuurlijk ben ik geen waarzegster en weet ik niet wat de toekomst mij brengt maar het belemmert mij zeker in het intiem zijn. Want je wordt natuurlijk maar op 1 manier zwanger. Voor mij/ ons dus bést een ding omdat ik al eens heb meegemaakt om zwanger te zijn door de pil heen. Een trauma rijker dus. Al is ze nu het mooiste kadootje wat ik ooit heb gekregen, ik hoop het niet nog is mee te maken op deze manier.

Wat is jullie mening hierover? Vinden jullie het net als ik gek, dat dit de regels zijn? Of denken jullie er anders over?

Ps. Houd het netjes want het kan bést een gevoelig onderwerp zijn

Pss. Ik hoop met deze blog niemand voor het zere been te stoten

Liefs van Anne, Perf not so Perf.