Soms mogen mama’s best klagen toch?!

Wat nou als je werk doet wat je ontzettend leuk vindt? Of een hobby. Dan heb je er soms ook een dag tussen zitten waarvan je denkt. “Pfff, het gaat even niet zoals het allemaal moet.” Of die ene collega die je even niet kunt luchten. Daar mag je wel over klagen. Maar als het over je eigen kinderen gaat. Dat is dan een heel ander verhaal. Maar waarom eigenlijk. Het zijn toch jouw kinderen. Het is toch jouw leven?!

Vaak wordt er gezegd “Wat zeur je nou? Jij wilt toch kinderen.” Nou mensen, dat vind ik zo’n dooddoener. Net of je als je een zware nacht hebt gehad of als je kind een driftbui heeft gehad, je dan even niet van je kind houdt. Dat slaat nergens op. Dus het moet altijd leuk zijn? Niets is altijd leuk. Ook het ouderschap niet. En daar mag je toch wel eens wat over zeggen? Toch?!

Wat ik ook zo schrijnend vindt is dat mensen zeggen. Dan had je geen kinderen moeten nemen. Echt mensen, mij kun je niet bozer maken. Want ten eerste, kinderen neem je niet. Het is een voorrecht dat je ze mag krijgen! En ten tweede, als ik het op onszelf betrek, zijn wij elke dag blij met ons cadeautje. Maar dat neemt niet weg dat het altijd makkelijk is. Elke dag ben ik dankbaar dat June er is. Dan zie ik mijzelf lopen met haar of ons als gezin in de auto op pad, kan ik het soms nog steeds niet geloven dat wij een gezin zijn. Maar dat betekent niet dat je dan geen moeilijke momenten kent. Dat is onzin. Echte onzin!

Ook ik en ik weet zeker andere ouders met mij hebben wel eens een dag van “Ik kan ze wel achter het behang plakken”. En daar is toch helemaal niets mis mee? Wij mogen toch ook wel eens klagen. Dat neemt toch niets af van de liefde voor onze kinderen?

Wat ik dan wel weer grappig vindt is dat dit commentaar meestal van mensen komt die geen kinderen hebben. Dan denk ik, wacht maar! Als je ooit kinderen mag krijgen, weet je precies wat ik bedoel!

Ik krijg trouwens toch al uitslag van mensen die denken de opvoeding te hebben uitgevonden terwijl ze geen ouders zijn?! Ik bedoel, hoe dan?! Je kunt 100 boeken lezen, 10 studies doen, maar als je zelf kinderen krijgt is het helemaal anders. Dan laat je alles vallen. Want dan is ineens alles anders. En natuurlijk komen er dan wel dingen van pas. Maar emotie speelt ook een hele grote rol.

Al vaker heb ik gezegd dat ik graag de echtheid over het ouderschap wil laten zien. Ik schuw daarom ook geen onderwerp. Want ik ben van mening dat het fijn is om herkenning te zien. Wij zoeken op sociale media graag naar herkenning. Wij voelen ons nou immers beter als wij zien dat onze dingen waar wij in het dagelijks leven tegen aan lopen kunnen herkennen bij anderen. Ik schreef er ook een artikel over. Echt de moeite waard om even te lezen, via deze LINK.

En af en toe is klagen ook gewoon lekker. Even de boel ventileren en weer door! Toch?!

Hoe kijken jullie mama’s en/of papa’s hiertegen aan?!

Liefs,

Jamielee.