3 jaar geleden
Slaap met een kind. IK heb mijn slaap nodig.
Slapen en kinderen. Je kunt er boeken over schrijven. Ieder kind is anders. Elk verhaal is anders. Vanaf het begin of aan was duidelijk dat ik ’s nachts mijn slaap nodig had en mijn man de nachtdiensten op zich nam, als dit nodig was. Dit is ons verhaal.
Ten eerste zijn wij gezegend met een goede slaper. Tenminste, de eerste twee jaar. Dat maakte de keuze van wie de nachten deed ook wel makkelijk. Maar de eerste 8 weken moest June elke drie uur gevoed worden. Ik gaf flesvoeding. Dus de voeding was niet afhankelijk van mij alleen. Dus die eerste weken heeft mijn man de nachtvoedingen gedaan.
Ik heb medicatie voor het slapen. Dit omdat ik moeilijk kan slapen. En het ook belangrijk is om daadwerkelijk goed te slapen. Toen ik net moeder werd ben ik overgestapt naar een ander soort medicatie. Want ik wilde wel wakker worden van June ’s nachts. Niet in een soort halve coma. Toen ik nog geen moeder was, was dit prima. Maar dit wilde ik absoluut niet toen ik moeder werd. Eigenlijk werd het afgeraden om over te stappen in de kraamperiode. Want je hormonen gieren natuurlijk door je lijf en dan moet je niet aan medicatie gaan sleutelen. Maar ik was vastbesloten. Er moest iets anders komen. Want ook al deed mijn man de nachten, ik wilde wel wakker worden.
Ten strengste afgeraden, maar toch gedaan. En dat was zo’n grote opluchting. Ik werd wakker van June maar kon daarna wel weer verder slapen. Want het kon ook nog zo zijn dat ik dan wakker was en vervolgens niet meer zou kunnen slapen. Gelukkig is dit niet het geval.
Na een week of 8 mochten de nachtvoedingen eraf en sliep June eigenlijk gelijk door. Dus van ‘nachtdiensten’ was er niet echt meer spraken.
Tot aan een half jaar geleden. Het slaapritme van June is compleet veranderd. Wil je hier meer van weten? Ik schreef er eerder een blog over. Deze kun je vinden bij mijn andere blogs.
June heeft zich ontpopt tot een kleine nachtbraker. En dit is niet alleen te doen. Dat houd je niet vol. Nu doen wij het afgewisseld. De ene nacht mijn man, de andere nacht ik. En wat wij ook probeerde June kwam niet in slaap. Het is een fase. En dat gaat ook weer over.
Wij besloten om June bij ons in bed te nemen. Zo slaapt iedereen. En dat is voor iedereen beter. Ik ga er ook niet van uit dat ze tot haar 18e bij ons in bed ligt. Dus dat gaat wel weer over. Wel begint June altijd in haar eigen bed. Ook al wordt ze ’s avonds dan wakker, dan gaat ze in haar eigen bed. Die regel hanteren wij wel strikt.
Hoe doen jullie dit met gebroken nachten?
Bedankt voor het lezen!
Liefs,
Jamielee.