3 jaar geleden
Schuldgevoel als moeder. Wij kennen het allemaal.
Schuldgevoel. Ik vind het meest nare wat het is. Want het blijft maar ergens achter in je hoofd zitten. En het komt altijd weer terug. En sinds ik moeder ben heb ik het meer dan ooit! Hoe ik hier mee omga en of dit reëel is? Vertel is je hier!
De tijd verdelen tussen jezelf en het gezin. Het is en blijft een struggle. Want waar doe je nou goed aan? En wanneer is er nog tijd voor jezelf? Want die was moet eigenlijk ook nog weg. Ik denk dat dit voor iedereen wel herkenbaar is. En altijd dat stomme schuldgevoel. En als moeder ken je dat meer dan ooit.
Als ik moe ben, misschien die dag niet het zonnetje in huis ben, voel ik mij aan het einde van de dag toch schuldig. Want, Jamie, had dit niet even wat leuker gekund. Had je nou niet even die was kunnen wegwerken. En had je nou niet even wat meer tijd genomen om te knuffelen. Ik denk dat dit een veel voorkomende gedachten is bij ons als ouders. Want eigenlijk willen wij elke dag alles goed doen. En de leuke moeder, en het huishouden op orde, het liefst ook nog eens wat lekkers koken en dan nog ook je werk goed doen. Maar is dat nou reëel? En is het erg om dat even niet te kunnen…
Ten eerste zijn wij geen robots en iedereen heeft wel eens een mindere dag. En dat is oké. Bij de gezinnen waar het allemaal top lijkt te gaan, alles voor de wind, lege wasmanden en waar mama er altijd fresh en zonder wallen rondloopt is vaak schijn. Want immers laten wij allemaal zien wat wij willen laten zien. De een kiest voor het perfecte plaatje, de ander voor alle imperfecties die bij het leven horen. Alleen denk ik dat die eerste doorgaans het meest wordt getoond. Want niemand wil zich graag kwetsbaar opstellen. Vooral niet wat betreft zijn of haar gezin. En dat is helemaal prima, maar daarom ligt de lat hoger.
Het is niet reëel om altijd alles onder controle te hebben. En dat is ook helemaal niet erg. Heel menselijk en eigenlijk heel doorsnee. Het zou ook maar wat saai zijn als wel alles altijd in controle was. Tenminste denk ik.
Ik weet ook dat, dat schuldgevoel eigenlijk nergens op gebaseerd is. Want, aan het einde van de dag telt dat je, je kind gevoed hebt, liefde hebt gegeven en lekker in zijn of haar bedje ligt te slapen. En als je een keer niet staat te springen in de kamer of uitgebreid hebt geknutseld is het ook oké. Daar wordt een kind echt niet ongelukkig van.
Het helpt mij om dat tegen mijzelf te zeggen. Het is echt niet erg als het even niet gaat zoals je had gehoopt. En dat schuldgevoel om eigenlijk niets, kost alleen maar energie, negatieve energie. En die negatieve energie straal je dan ook uit. En dat, dat merkt je kind dan wel. Gewoon ‘go with the flow’ en dan komt het allemaal wel goed, denk ik zo!
Hoe gaan jullie om met schuldgevoel?
Bedankt voor het lezen,
Liefs,
Jamielee.
Divha
Wat een feest “ der herkenning “ 🙈 Ik doe het zelf helemaal niet goed, dus een advies kan ik je niet geven. Ik loop mezelf giga voorbij en ben alleen maar in de weer met schipperen tussen mijn werk en gezin en versnipper mijn aandacht. Ik kom zelf niet aan de beurt en ben nog voor de lockdown sinds een jaar maar weer eens naar een pedicure gegaan. Ik bedoel maar... schoonheidsspecialiste? Wat is dat? Nee ik doe het echt niet ideaal... Ik heb een stapel boeken liggen , maar geen tijd om te lezen. Zo jammer.... in het nieuwe jaar is mijn voornemen dan ook om mezelf niet meer voorbij te lopen. Ik voel me ook vaak schuldig naar mijn gezin en kind als ik kat of snauw omdat m’n hoofd overloopt van drukte. Of te moe ben om samen te kleuren of een spel te doen. Oh wat erg!? Denk ik dan 😨