Schoonmaken

Ik ben zelf geen schoonmaakwonder, ik zie het namelijk gewoon niet als dingen verstoffen. Meestal laat ik het een poos gaan en ruim ik alleen op en dan ineens denk ik: “Getsie! Wat is het hier stoffig!” en dan ga ik schoonmaken. Het resultaat is dat ik dan ineens wel heel veel werk heb, waardoor ik daarna weer een hele poos geen zin heb. Ik weet dat van mezelf en ik heb er vrede mee. Ik zal nooit een heel proper huishouden hebben (tenzij ik ineens heel veel geld ga verdienen, dan komt er een huishoudster ;) ) en dat is prima.

Het probleem is alleen: ik heb kinderen en ik wil die kinderen eigenlijk wel een beetje meegeven dat je je spullen opruimt en dat je zorgt dat je kamer een beetje schoon en leefbaar is. Ik had dus bedacht dat de kinderen 1 keer per week hun kamer moeten opruimen en dan meteen ook afstoffen, maar helaas, ook hier komt mijn “blindheid” om de hoek kijken. Ik zie het niet, ik vergeet het en dan ineens ben ik toch weer een paar weken verder en moet ik toch weer hard nadenken over hoe lang het ook al weer geleden was dat de kinderkamers zijn gedaan.

Aan de kinderen zelf zal het niet liggen, die vinden het wel leuk als ze hun kamertje “moeten” schoonmaken. Ze willen graag dingen doen in het huishouden, de oudste kan bijvoorbeeld al een hele poos zelf de was doen. Stofzuigen doen ze allebei graag en helpen met eten maken is DE grote favoriet hier.

Een hele poos heb ik me druk gemaakt om het feit dat ik mijn kinderen niet aanleer om hun kamer regelmatig bij te houden en stiekem doe ik dat nog wel eens, maar ik probeer het maar los te laten. Mijn kinderen zijn gezond (het schijnt zelfs goed voor je afweer te zijn om geen smetteloos huis te hebben), ze zijn gelukkig, ze zijn slim en ze zijn lief. Als ze dan geen huishoudwonderen worden, hebben ze gelukkig al die andere dingen nog om op terug te vallen.