Sara voor 1 dag de baas in huis

Net als de journaliste voorzag ik vanaf het wakker worden een vreetfestijn; snoep en koek in overvloed en fruit was die dag onzichtbaar. Ook voorzag ik de hele dag dat alle elektrische apparaten aan zouden staan en dat we het bos niet zouden zien die dag. Lees gauw mee naar de bijzondere dag!

Zodra ik hoorde dat Sara wakker was vloog ik naar boven. Ze had het licht al aangedaan en had wat speelgoed in bed verzameld. Ik vroeg of ze meeging naar beneden. Dit wilde ze wel, maar wel met Speen/Knufje, Beer en nog een armvol andere knuffels; baby Panda, Mickey Mouse en Haas. Prima, alles is goed. Ik moest het wel vasthouden anders kon ze niet zelf naar beneden. Eenmaal beneden sommeerde ze alle knuffels en besloot te gaan jengelen om een broodje met kaas en worst. Ook wilde ze graag een beker aardbeienyoki. Ik was allang blij dat ze geen snoepje wilde en dat ze het niet op de doorgaans normale manier vroeg nam ik er ook voor lief bij.

Zo rond 9.30 uur had ze toch haar eerste snoepje te pakken, van Jurre. Daarna ging dan toch de tv aan. Masha en de Beer. Mickey Mouse Clubhuis, Penelope, Peppa Pig, Buurman en Buurman. Ik heb alles voorbij zien komen. Na een uur wilde ze de iPad, maar de tv mocht niet uit. Ik haalde mijn schouders op en pakte nog een kop koffie. Ik vroeg of ze wilde kleien of kleuren, maar daar had ze geen zin in.

Tijdens het middagslaapje van Iris zat ik een beetje verloren op de bank. Meestal pakken wij dan even ons moment door even te kleuren of iets te bouwen met Duplo. Maar Sara zat met haar neus in de iPad en was niet van plan om deze in te ruilen voor de potloden. Ook de viltstiften die ze nooit mag haalden haar niet over. Het broodje dat ze wel wilde werd boven de iPad opgegeten en gedachteloos dronk ze een beker thee. Thee waarvan ze min of meer wel eiste dat het Blueberry Muffin was, die staat momenteel met stip bovenaan. Omdat zij druk bezig was met andere dingen en mij niet zag staan keek ik Netflix en dommelde ik een beetje weg.

's Middags plannen we bijna altijd de boodschappen en een rondje bos of wandelen we gezellig naar het dorp. Ik hoefde niet echt boodschappen te doen, maar wilde wel graag naar buiten. Ik had mij voorbereid op een buiten-loze dag, maar nadat Iris fruit had gegeten vroeg Sara warempel om naar buiten te gaan. Voordat ze van gedachten kon veranderen had ze haar jas en schoenen al aan en stonden we in de startblokken. Ik stelde haar nog voor de keus; lopen of auto. Ze wilde fietsen. Natuurlijk ook helemaal goed. Loopfiets of driewieler? Loopfiets. Dat ze na 5 minuten de loopfiets aan de kant gooide om bloemen te plukken en ze daarna niet meer op de fiets wilde maakte mij een beetje kriegelig, maar ik ging mee in haar wereld. Terwijl ik naar haar keek dacht ik na over de afgelopen uren. Sara heeft niet in de gaten dat het haar dag is, dat ik geen 'nee' zeg. Ik heb haar veel dingen gevraagd en kreeg warempel vaak een antwoord.

Met een hand vol 'onkruidbloemen' lopen we richting het dorp. Ik hou mijn hart vast als we eenmaal daar zijn, maar Sara is de schattigste en liefste peuter ever! Met een miniwagentje wandelen we door de Jumbo, luisteren doet ze als een tierelier en is voorzichtig met de eieren. In mijn nopjes met mijn voorbeeldige peuter gooi ik glimlachend 50 cent in de auto waar ze altijd in wil. Breed lachend is ze het gelukkigste meisje op deze aardbol. En ik? Ik ben verliefder dan ooit.

De terugweg is hels, maar dat deert niet. Vandaag zeg ik geen 'nee', vind ik alles goed en push ik haar niet om door te lopen. Op de route naar huis is geen paardenbloem of madeliefje meer te vinden en zijn alle stokken en stenen keurig verzameld. Ze vind nog een verdwaalde plas en is nat tot achter haar oren. Zij heeft lol en daar gaat het vandaag om. Thuis wil ze graag in bad en het eten gaat erin alsof ze in geen dagen heeft gegeten. Na het eten wil ze nog even een snel rondje digitaal. Rond 19.30 uur vraag ik of ze moe is en naar boven wil. Zonder wat te zeggen loopt ze door het huis en neemt alle knuffels mee die weer mee naar boven moeten. Ze wil zelf de trap op en eenmaal boven klimt ze in bed en gaat direct liggen. Het valt ook niet mee om voor 1 dag de baas te mogen zijn. Ik knuffel haar uitgebreid en voordat ik de kamer uitloop vermoed ik dat ze al slaapt.

In een stil huis overdenk ik deze dag. Een dag waarvan ik met mijzelf afspreek die vaker voor gaat komen. Voor mij was het ook absoluut een leermoment; het woordje 'nee' wordt te vaak (gedachteloos) uitgesproken terwijl dat vaak niet nodig is. Ik merkte dat ze simpelweg groter wordt en heel goed in staat is om zelf keuzes te maken. Keuzes die ik haar nu ook dagelijks aanbiedt; ik laat haar kiezen tussen 2 setjes kleren, wat ze wil eten of wat ze op brood wil. Het digitale uurtje is ook een keus; tv of iPad, dus niet allebei.

De dagen die volgen verlopen gemoedelijker en rustiger dan anders. Ik ben wat meer naar Sara gaan kijken en ik let op wat ze echt zegt en doet. Dat ze nu zelf keuzes maakt zal daar ook vast bij helpen. Over een maand doen we het nog een keer, dan mag ze weer de dag bepalen. Ik hou mijn hart niet meer vast maar kijk er nu al naar uit.