Samen zorgen voor lichtpuntjes in donkere tijden

Stel: de ‘genie in a bottle’ wordt werkelijkheid. Je wrijft op een prachtige, oude, gouden fles en poef! Een geest komt uit de fles omhoog, vergezeld door heel wat glinsterende stofwolken. Zo heb ik het altijd voor me gezien. “Ik ben de geest uit de fles,” zegt hij (of zij). “Wat is jouw grootste wens?” In plaats van de drie wensen die je normaal krijgt, geeft deze geest je er één. Wat zou jij wensen? Zelf heb ik maar één wens. Of nou ja, had. Toen mijn moeder in 2019 in het ziekenhuis lag, wenste ik niets liever dan dat ze er bovenop zou komen. Dat ze bij mijn bevalling kon zijn en haar kleindochter zou ontmoeten. Helaas is deze wens geen werkelijkheid geworden. Maar wat als we wel de laatste, liefste wensen van anderen waar kunnen maken?

De mooiste ster

Op 2 juni 2019 werd mijn moeder de mooiste ster aan de hemel. Op 12 september 2019 werd Noortje geboren. Intens verdriet en intens geluk wisselden elkaar in snel tempo af. In de avonduren, als ik alleen thuis was en Noortje op bed lag, schreef ik de periode van me af. Beleefde ik de momenten opnieuw, huilde ik, lachte ik. Vulde ik een boek. In de zomer van 2020 kwam het uit. De mooiste ster, heet het. Hoe kan het ook anders.

Het schrijven en uitgeven van mijn boek heeft mij veel gebracht. Een stuk erkenning, een stuk van het rouwproces. De mooiste, fijnste gesprekken met mensen die mijn boek hebben gelezen en hier herkenning in vonden. Vriendschappen uit het verleden werden weer naar het heden getrokken. Ik sprak en zag mensen die ik al in geen jaren had gezien. En dat allemaal dankzij mijn boek.

Een lichtpuntje in donkere tijden

Mijn boek was een lichtpuntje in donkere tijden. Als ik het moeilijk had, kon ik schrijven. Maar er zijn ook andere, meer letterlijke lichtpuntjes. Mijn moeder, daar op haar heldere ster aan de hemel. En mijn dochter, met haar stralende lach en goudblonde haartjes. Als ik me niet goed voel, is zij er om me op te vrolijken.

Hoewel mijn diepste wens geen werkelijkheid meer kan worden, heb ik dus wel een lichtpuntje. Continu. Overdag, als ik met mijn dochter ben. En ’s avonds, als Noortje op bed ligt en er een heldere ster aan de hemel staat. Hoe lastig de situatie soms ook is, het lichtpuntje is er. In grote dingen, in kleine dingen. In herinneringen. En zo’n lichtpuntje is hard nodig.

Eind vorig jaar wilde ik iets doen voor een ander, maar ik wist niet goed wat. Ik wilde lichtpuntjes brengen, omdat ik weet dat deze o zo nodig zijn in tijden waarin lichtpuntjes niet zo vanzelfsprekend zijn. Ik deed flink wat onderzoek naar goede doelen en kwam uiteindelijk bij een prachtig doel uit. Een doel dat alles te maken heeft met het brengen van lichtpuntjes: Stichting Ambulancewens.

Stichting Ambulancewens

Stichting Ambulancewens maakt (gratis) de laatste wensen waar van terminale, immobiele patiënten. De stichting zorgt hiermee dus voor een lichtpuntje, voor een beetje levenskwaliteit in de laatste periode van een leven. Het kunnen heel kleine dingen zijn, zoals nog één keer naar het strand kunnen of een voetbalstadion bezoeken. Het zijn de kleine lichtpuntjes die het doen.

Door die kleine lichtpuntjes toe te voegen aan de levens van de patiënten, zorgt Stichting Ambulancewens ervoor dat een klein deel van alle ellende even naar de achtergrond verdwijnt. Door het vervullen van de wens schijnt er weer even wat licht in de duisternis waar de patiënten én hun omgeving mee te maken hebben. En dat kleine lichtpuntje kan nog heel lang doorwerken in de levens van de nabestaanden.

Helpen jullie mee om wensen te vervullen?

Ik wil graag een steentje bijdragen. Van de laatste 65 boeken die ik op voorraad had, doneer ik 50% van de opbrengst aan Stichting Ambulancewens. Momenteel heb ik nog 35 boeken op voorraad. Als ik deze 35 nog verkoop, kan ik in totaal een prachtig bedrag van 500 euro doneren. 500 euro voor wensen van mensen (en hun omgeving), die daarmee een lichtpuntje krijgen dat ze zo verdienen. Helpen jullie mij mee om dit mogelijk te maken? Via saskiavanrij.nl kun je mijn boek bestellen.