8 jaar geleden
Roze of zwarte wolk in de kraamperiode?
Roze wolk? Waar dan? Na een fantastische zwangerschap viel de kraamweek die ik rooskleurig had ingeschat me rouw op mijn dak....
Na een niet zo leuke eerste zwangerschap ( ongepland zwanger van een man die ik 4 maanden kende op mijn 18de terwijl ik thuis woonde bij mijn moeder en geen inkomen of wat dan ook had) genoot ik intens van de 2 de wel geplande zwangerschap met de zelfde papa maar nu in heel andere omstandigheden. Samen een groot huis gekocht, beiden een goeie baan en een goeie relatie met elkaar
Het was wel een zwangerschap waar veel in gebeurde, maar ik voelde me top dus het maakte me niks uit... We verkochten ons apartament, trokken voor 5 maanden bij mijn schoonouders in, verbouwden en verhuisde tenslotte met 34 weken zwangerschap naar ons nieuwe huis en toen lekker rustig aan gedaan tot de kleine man zich zou melden
Maar de uitgerekende datum kwam en ging en meneer bleef lekker zitten, tot ik na een week voor een controle naar het ziekenhuis moest. Daar bleek dat ik nog maar erg weinig vruchtwater had en dat ook de placenta aan het verkalken was. Ik zag mijn gedroomde relaxte thuisbevalling in rook opgaan. De volgende dag zou ik met lichte spoed ingeleid worden. Normaal doen ze dat niet op een zaterdag maar er zat dus wat haast achter.
De bevalling ging prima, binnen 4 uur was de kleine man geboren. Het was heftig maar door pijnmedicatie te doen.
Ook de eerste 3 dagen gingen best goed al kreeg ik direct tepelkloven. Toen begon het. Ik was ineens de hele dag boos en verdrietig. Eerst dacht ik: kraamtranen en de dag erna, nee dit zijn de kraamtranen en de dag erna dacht ik nee dit zijn de kraamtranen...na nog een week " kraamtranen" begon het me te dagen dat dit niet helemaal normaal was...ik had geen nare gedachten over de baby maar wel over mijn man en mezelf. Alles was teveel en toen kreeg ik ook nog een borst ontsteking.
Ik was nog niet vaak zo ziek geweest, gelukkig begon ik vanaf dat moment wat meer te communiceren met mijn partner..en daar door kreeg ik wat lucht ook al bleef het depressieve gevoel hangen...
Mijn zoontje is nu vier weken, nog steeds voel ik me niet helemaal top, het word mij snel teveel. Maar ik functioneer weer zo goed als" normaal" en nu pas kan ik een beetje genieten van mijn nieuwe gezinnetje...
Annemiek2
Gefeliciteerd met jullie zoon. Het is ook niet zo'n leuk begin van je bevalling en helaas kon het niet anders. Goed dat je bent gaan praten en blijf het doen. Houd jezelf wel in de gaten. Het is niet iets waar je, je voor hoeft te schamen. Heel veel succes, sterkte en geluk.