Riley in het ziekenhuis

Het begon met haar glucosewaardes, die waren heel laag. Dit was bekend bij kindjes met een te laag geboortegewicht.

Het moment voor ons dat de rollercoaster van de vele prikjes en bezoekjes van artsen begon.

Ze heeft nog 2 dagen in de couveuse gelegen en daarna lag ze in een warmte bedje.

Mijn eerste nacht met haar was de nacht die me nog steeds bij is gebleven.

Allemaal piepjes van het ziekenhuis apparatuur, de slangetjes die aan Riley zaten. De sonde die ze in had.

Riley was aan het huilen, maar ik wist mij God niet wat ik moest doen. Ze lag daar, zo klein in de couveuse, ik kon haar niet bij mij houden om haar te troosten.

Ik heb de verpleging wel 8 keer geroepen omdat ik met mijn handen in mijn haar zat.

‘Leg je handen maar op haar hoofdje en haar rug’ zei de verpleegster.

Zo gezegd zo gedaan, binnen no time lag dat kleine onschuldige meisje weer te slapen.

Om het uur kwamen ze haar glucose waarde controleren en daarna gaven ze haar voeding, als ze wakker was met de fles en als ze lag te slapen via de sonde.

De 4de nacht

Ineens stonden er 4 dokters in de kamer, mijn man was net naar huis gegaan.

‘We gaan bloed prikken mevrouw’.

Ik ben naar de gang gegaan want ik kon het niet aan zien.

Alsnog hoorde ik Riley huilen, helemaal overstuur.

Op dat moment kwam er een zuster naar mij toe om te vragen of ik het nog trok. ‘Ja hoor’ zei ik.

Natuurlijk niet, dacht ik.

Er was alweer een week om, ik was ook niet meer onder behandeling van de arts vanwege de bevalling dus als ik wilde mocht ik naar huis.

Mijn man en ik wisselde af, hij de ene nacht en ik de andere nacht in het ziekenhuis.

De 2de week

Riley kreeg van het begin al glucose toegediend, elke keer een beetje minder zodat ze het uiteindelijk op eigen kracht kon.

Elke keer dat ze het pompje lager zette, ging het slechter met Riley.

Omdat alles een beetje als een waas door mij heen was gegaan vroeg ik de dokter nog wat er kon gebeuren als haar glucosewaardes te laag waren.

‘Dan gaat simpelweg het lichtje uit mevrouw’ zei de arts.

Die zelfde dag kregen we te horen dat het Ikazia niks meer voor Riley kon doen omdat ze de middelen er niet voor hadden.

‘Ze wordt overgeplaatst naar het Sophia kinderziekenhuis en daar krijgt ze een lange lijn die meer glucose kan geven’ zei de dokter.

En daar stonden dan 3 ambulancebroeders en een brancard met een couveuse er op.

Op weg naar het Sophia ziekenhuis in een ambulance.

To be continued..