8 jaar geleden
respect voor oudere of zwangere wat is dat?
Ik ben opgevoed met 'heb respect voor oudere' in de bus, trein etc. sta je op voor oudere, minder valide en zwangere.
kennen jullie dat gevoel?
Je zit in een volle bus met een zooi studenten, er komt een oudere dame binnen en iedereen kijkt weg, mijn irritatie level schiet dan flink omhoog. Het is me niet 1x gebeurd, zie het jammer genoeg veel te vaak.
Ik ben nu 36,5 week zwanger en je ziet het overduidelijk, ik stap de bus in en ben blij dat er nog een plekje vrij is. Deze bus komt eerst langs een school dus vaak zit hij propvol en 9 van de 10 keer staat er niemand voor je op. Ze kunnen de pijn niet zien maar het is toch gewoon respectvol om op te staan. Ik doe het altijd.
2 haltes verder stapt er een oudere dame binnen, loopt moeilijk, half voorover, het is duidelijk te zien dat ze niet stabiel op haar benen staan. Ik ben nogal van het observeren, kijk graag naar reacties en houdingen van mensen dus dit doe ik ook als er een oudere de bus in komt, mensen kijken automatisch wie er binnen komen lopen, zien ze die vrouw gaat hun neus snel weer in de telefoon of buiten, dat het vooral lijkt dat ze haar niet gezien hebben.
Die dame gaat tegen de wand aan staan dus ik kijk eerst de jongens naast mijn aan met mijn bitchy look haha ze kijken terug maar geen reactie, nou laat maar ik sta wel voor haar op, misschien snappen ze de hint dan.
Mevrouw was erg blij dat ze kon zitten en bedankte me vriendelijk en zei vroeger stond iedereen voor je op maar dat lijkt verleden tijd, ik beaamde het en zei dat respect ver te zoeken was tegenwoordig, kijkend naar de jongens die het gesprek volgde maar geen reactie gaven, mevrouw keek hun aan en zei zeg jongelui waarom staan jullie niet voor dit meisje op, ze is zwanger en jullie kunnen makkelijk even staan. Ik moest wel lachen dat zo'n oude vrouw de jongens even op hun plek zette.. ze stonden alle drie op en hielpen later die mevrouw nog met uitstappen ook haha
Ik dacht ik hoop dat ze het vanaf nu uit zichzelf gaan doen. Al is het er maar 1 die ervan geleerd heeft dan ben ik al blij
Anoniem
Ik herken het half. Ik ben ook student geweest(tot paar maand geleden ;)) en ben ook wel is vergeten op te staan voor iemand anders. Eigenlijk altijd omdat ik het dan niet zag. Ik ben niet iemand die steeds kijkt wie er in stapt. Toen ik zelf zwanger was (tijdens studie ;) ) heb ik er gelukkig niet veel last van gehad. Ik kon eigenlijk altijd wel zitten wanneer ik dat nodig had. Verder later met me kind (nu bijna 3) kreeg ik niet altijd gelijk hulp aan geboden. Ik heb dat zelf nooit als storend ervaren. Als ik hulp nodig had vroeg ik wel mensen en dan kreeg ik ook altijd hulp. Mensen zien lang niet altijd dat andere hulp nodig hebben. Ik zelf heb dat ook niet altijd gelijk door bij anderen. Ik scan niet constant namelijk de omgeving. Mijn gedachte is ook als je hulp nodig bent vraag er om wacht er niet op. Verder heb ik ook wel de ervaring dat het respect van sommige ouderen richting jongeren ook wel erg min in. Ze plaatsen zichzelf op een voetstuk en verwachten dat jongeren hun als bediende helpen, en vervolgens gunnen ze de jongeren ook nog niets. Maar dan denk ik echt sorry hoor... Respect moet van twee kanten komen. Ik sta echt wel voor mensen op, help mensen hun trein vinden, help mensen in en uit de trein, til tassen etc. Maar dat doe ik niet als de ander mij niets gunt. Een bedankje etc is wel op zijn plaatst. Dit komt misschien zo wel erg negatief over maar dat is het gelukkig meestal niet. Idd hopelijk gaan die jongeren nu meer opletten en uit zichzelf opstaan etc. voor mensen die het meer nodig hebben dan hun. Maar in het algemeen mensen meer respect voor elkaar hebben,
Anoniem
In een wereld waarin veel jongeren alleen maar aan hun zelf denken is dit het gevolg. Respect voor een ander is in veel dingen ver te zoeken. En heel zelden is het geworden dat jij als individu respect krijgt van een ander. Je zou bijna wensen dat we weer een oorlog zouden hebben gehad en we alles weer met elkaar samen moesten opbouwen. Dan leren alle mensen weer wie hulpbehoevend zijn en leren we weer om elkaar te helpen en elkaar bij te staan als je het even weer iets minder hebt. Maar omdat we zoveel rijkdom al hebben vinden anderen dat het niet meer nodig is en willen ze alleen maar behouden wat van hen is. Zo ook de door hun verworven zitplaats in het openbaar vervoer. Het is net alsof we bang zijn voor een bedankje, alsof het een vies woord is. Terwijl het juist zoveel dankbaarheid oplevert en een o zo goed gevoel bij de gever en bij de ontvanger.
wendyke82
Het komt steeds minder vaak voor Ik woon in Amsterdam en mijn ouders kwamen een dagje en we gingen met de tram naar de markt ik was zwanger en er was geen zitplaats meer over er stond een oudere vrouw op voor mij ik moest gaan zitten want ze moest er 2 haltes verder uit dat was zo lief van haar,ik heb ook eens mee gemaakt dat ik de bus in ging voor naar mijn werk ik was zwanger van mijn 2de zoon ik moest staan met een dikke buik de bus moest ineens op de rem omdat er 2 kinderen oversteekt plotseling ik viel en toen de buschauffeur vroeg of iedereen in orde was ging er iemand voor me op staan ik ben ook zo dat ik opsta voor ouderen,maar meestal als ik met het openbaar vervoer ga (en dat is niet veel)heb ik het geluk dat de bus niet zo vol is
Anoniem
Ik weet precies hoe je je voelt en hoe jij denkt. Ik heb dus precies hetzelfde gehad. Ik sta ALTIJD op voor zwangere vrouwen, ouderen en invalide mensen. Mijn goeie geloof in de mensen is totaal verdwenen toen ik hoogzwanger in de overvolle bus stond, de vloer stond blank van het sneeuw en het was spekglad. Ze keken me allemaal aan maar niemand stond op. Waar zijn de goede bedoelingen gebleven in al die mensen? Tegenwoordig schrikken ouderen zelfs als ik voor hun opsta. Niet te geloven. Wat nou als ik viel? Hielpen ze me dan wel? Of lieten ze liggen?