‘Reserve tijd’

Vorige week dinsdag was een emotionele dag. De hele dag ‘hikte’ ik aan tegen het moment dat ik Lily en Babs in bed zou leggen. Afscheid van ze zou nemen, want ik wist dat ik daar in de ochtend weinig tijd voor zou hebben. Lily legden we voor ze ging slapen nog eens uit dat mama haar morgen nog naar school zou brengen, maar dat ze daarna bij de dokter zou gaan slapen en pas naar huis zou komen als ze beter was. De kindjes lagen goed en wel in bed als Tom zijn telefoon ging. Het was de chirurg. Hij had een probleem in zijn operatie-schema. Er lagen mensen in het ziekenhuis opgenomen die ook geopereerd moesten worden. Dit zorgde ervoor dat mijn operatie een week verplaatst zou worden. Of ik dat een probleem vond? Fijn is anders, maar zes jaar geleden was ik degene die er met spoed werd tussen genomen. Dus ik kon niet anders dan zeggen dat het geen probleem was. Het is trouwens ook niet in me opgekomen om te zeggen dat het niet kon...

Woensdag werd ik wakker en leek het alsof ik wakker werd uit een slechte droom en alles niet waar was en ik nooit een operatie zou moeten ondergaan. Helaas... Maar ik voelde meteen een bepaalde last van mijn schouders vallen. Echt waar, een instant ‘rust’ kwam er over me heen. Ik boekte tickets voor de TikTak Expo, want daar kon ik nu op Lily haar pedagogische studiedag op vrijdag naartoe!

Woensdagavond komt Lily thuis. Ik was natuurlijk thuis. Lily komt naar me toe, wrijft over mijn gezicht en vraagt: “Mama, goed geslapen bij de dokter?”. De lieverd! In alle drukte en ‘verrassing’ van het verplaatsen van de operatie, zijn we vergeten Lily in te lichten dat het niet doorging! Weet je nog dat ik in mijn vorige blog mezelf afvroeg hoeveel Lily zou meekrijgen van dit alles en hoeveel ze zou begrijpen? Nou, behoorlijk wat dus!

Vandaag is het weer dinsdag. Morgen staat de opname gepland en donderdag word ik geopereerd. En weet je wat? Ik voel me rustig. Echt bizar. Natuurlijk zal het vanavond weer emotioneel zijn om afscheid te nemen. En ik kijk er natuurlijk niet naar uit met ‘zin’, maar ik voel in alles dat het goed (en nodig!) is. Ik had deze week écht nodig om rust te vinden in de situatie. Voor mij voelt de afgelopen week als een geluk bij een ongeluk, en ben dankbaar dat ik deze ‘reservetijd’ heb gekregen!

Liefs,

Nadieh