Relaxte moeder??

Toen mijn zoontje geboren werd wist ik precies wat ik wilde: ‘Zo lang mogelijk borstvoeding geven, voeden op verzoek en mijn kind niet als een beperking maar als een verrijking zien’. Dit zou ik onder andere bereiken door mijn sociale leven niet te veel aan te passen maar de kleine man gewoon overal mee naar toe te nemen. Daar kreeg je tenslotte sociale kinderen van! Dacht ik..

Borstvoeding bleek voor geen meter te werken. Mijn afgevlakte tepels, gecombineerd met het ongeduldige en hongerige karakter van mijn zoontje bleken niet bepaald een 'match made in heaven' te zijn. Zelfs met tepelhoedjes en hulp van de lieve kraamverzorgster lukte het ons welgeteld twee  keer hem iets te laten drinken. Dat werd dus kolven. Als alleenstaande moeder een hele opgave en toen ik na drie weken te kort kwam, werd het eerste flesje kunstmelk tevoorschijn getoverd. Wat een verademing! Mijn zoontje leek er erg goed op te reageren en dat was de letterlijke druppel: ik stopte met kolven. Helaas was die euforie van korte duur, want mijn kind bleek allergisch voor koemelk-eiwitten en lactose. Daarnaast had hij ook nog zeer ernstige verborgen reflux wat resulteerde in dagelijks uren gillen van de pijn. Mijn lieve schat kon niet meer plat neergelegd worden omdat zijn maagzuur en melk dan zijn slokdarm inliepen waardoor hij stikte. Gevolg was dat ik hem 24/7 rechtop tegen mij aan hield. Een nieuwe gewoonte was geboren!

Na medische hulp en overleg met de kinderarts besloot ik dat dit niet lang kon duren zo. Door zijn ziek zijn was er al zo veel onrust: Rust, ritme en regelmaat werd mijn nieuwe devies. Voeden op verzoek? Geen denken aan! Dit nieuwe ritme bracht ontzettend veel rust voor ons beiden en mijn zoontje en ik functioneerden er fantastisch op. Mijn ritme werd zijn ritme en omgekeerd. Al met een week of 8 sliep mijn zoontje zo’n 12 uur per nacht door. Heerlijk! Niemand, maar dan ook niemand zou me na weken en maanden van onrust en pijn deze rust weer afnemen!

Toen kwam daar de gastouder, welke ik met heel veel zorg had uitgezocht. Zij bleek haar eigen kinderen groot te hebben gebracht middels voeden op verzoek en vooral niet te moeilijk doen over ritme. Oeps.. Nadat ze mijn zoontje met 5 maanden oud bijna de hele dag had laten slapen deed hij ’s nachts geen oog dicht. Oh wat was ik geïrriteerd! Ook zijn fles kreeg hij rustig 1,5 uur eerder en ik zag ons hele ritme aan gort gaan! Vriendelijk, doch dringend, verzocht ik haar dan ook hem overdag maximaal twee uur te laten slapen per slaapje en zijn flesje met niet meer dan een verschil van een half uur eerder of later te geven.

Na dit gesprek kwam ik nietsvermoedend en vrolijk bij mijn gastouder aan. Zo gauw ze mijn zoontje had aangepakt schoot ze nog net niet in het gelid en begon al zijn slaap- en voedingstijden op te dreunen. Om vervolgens heel trots te zeggen: ‘goed hè, ik kan ze dromen inmiddels hoor’! Een beetje verbouwereerd keek ik haar en stamelde nog iets als: ‘joh, zo belangrijk is het nou ook weer niet hoor’ . Maar ik zag aan haar blik dat ze dacht: yeah right, maak dat iemand anders wijs.

Vanaf dat moment heb ik het idee dat ik een super relaxte moeder ben maar vaarwel gezegd: Rust, ritme en regelmaat is nou eenmaal waar mijn zoontje het goed op doet! Overigens vind ik heel stiekem dat ik nog steeds wel een relaxte moeder ben, alleen wel eentje die eerst kijkt naar de behoeftes van haar kind. Niks mis mee! Toch?!