Positief getest op corona

Op zondag hadden we ons laatste kinderfeestje van dit seizoen. Het was geweldig. Een hele enthousiaste groep die lekker getraind hebben met elkaar. 's Avonds ploften we voldaan op de bank. Weekend! Terwijl we rustig zitten heb ik ineens overal spierpijn en beginnende keelpijn. Mijn lijf is toe aan weekend. Op een kinderfeestje moeten we coole technieken demonstreren. Dit moet snel, goed en zonder warming-up. Een aantal jaar geleden waren we erg fit en was dit geen probleem, maar sinds we kinderen hebben, zijn we wat minder goed in vorm.

Milde klachten?

Op de sportschool is het weekend altijd druk. Op zaterdag hebben we de hele dag grote groepen met veelal jonge kinderen. In de decembermaand zijn die wat drukker dan normaal en moet ik wel eens mijn stem verheffen en dat voel je de dag erna. Normaal is dat niet noemenswaardig, maar sinds de start van de coronapandemie ben ik toch een stuk alerter op milde klachten en alles wat afwijkt van normaal. Nu lekker op tijd naar bed en in de kerstvakantie lekker uitrusten.

De volgende ochtend heb flinke spierpijn en keelpijn. Af en toe moet ik ook hoesten. Dit zijn klachten. Ook Sam is verkouden. Het advies van het RIVM is helder: Blijf thuis bij klachten. Alleen hebben we les vanavond en maar liefst vier kennismakingslessen, dus thuis blijven betekend de lessen annuleren. Dat vind ik best een zware beslissing. Ik wil niet voor niks de lessen afzeggen, maar ik wil zeker geen risico zijn voor de mensen die bij ons sporten. We zeggen de lessen af. Ik wacht morgen even af voor het maken van een testafspraak. 's Avonds gaat Nederland in lockdown, dus het waren ook gelijk de laatste lessen voor de komende maand.

Geen reuk en smaak

De volgende ochtend is er niets meer aan de hand. De spierpijn is verdwenen en de keelpijn zo goed als. Op een incidenteel hoestje na heb ik nergens last meer van. Mooi! Was het toch het drukke weekend! De oudste kan gelukkig naar de laatste schooldag en de jongste mag nog één dag naar de opvang.

Dinsdagavond is de eerst avond in lockdown. De sportschool is dicht en we zijn thuis. Heel voelt voor mij heel onwerkelijk, maar voor mijn oudste zoon is het gewoon alvast kerstvakantie. 'Nu hebben we een hele lange pyamadag!' roept hij enthousiast terwijl hij zich op de bank installeert. Sam en Noah klagen dat de jongste een poepluier heeft en dat het echt vre-se-lijk stinkt. Ik heb nergens last van en verschoon hem even. Als ik de schade zie, dan is het onmogelijk dat dit niet stinkt. Zelfs met mijn neus vlakbij zijn luier ruik ik niks. Ik probeer verschillende dingen in de keuken, maar ik ruik en proef helemaal niets. Dit is een symptoom van corona. Zou het dan toch? Voor de zekerheid maak ik gelijk een testafspraak en ik kan direct de volgende ochtend al terecht.

Door de teststraat

Voor de zomer was ik ook al door de teststraat geweest. Het deed toen het meest denken aan een Mac Drive. In plaats van je bestelling doorgeven met open raam, moest in bij de test met gesloten ramen je ID laten zien. Het duurde twee dagen voordat we een testafspraak hadden. Voor de test mocht je even uit de auto en vervolgens nog dagen wachten op de uitslag.

Deze keer mag ik naar een evenementenlocatie in de buurt voor een antigeensneltest. Ik was daar wel eens op een beurs geweest. Het is dan een enorme locatie waar je uren doorheen kunt lopen, maar ook met de auto zigzaggend door paden van pylonen en afzetlint is de grootte indrukwekkend. De medewerkers zijn vriendelijke en bekwaam en binnen twee minuten rijd ik het terrein weer af.

Binnen twee uur heb ik al de uitslag: positief. Ik laat het nieuws even rustig inwerken. Ik ben blij dat we de laatste lessen hebben afgemeld, maar de dagen daarvoor heb ik wel veel lessen gegeven. Sam wordt een dag later getest. 

Practice what you preach

Voordat ik klaar ben met alles op een rij zetten belt de GGD al. Het is nu inderdaad beter geregeld dan voor de zomer. Ik heb echt geen idee waar ik het heb opgelopen. Via kinderen is niet waarschijnlijk, maar ik ben, behalve bij Sam, bij niemand boven 12 jaar binnen de anderhalve meter geweest.

We zijn al vanaf maart bezig met ons strak aan alle maatregelen te houden zodat we niet besmet raken. Het lijkt me zo vervelend om mensen te moeten mailen dat we besmet zijn geraakt, en dat is nu precies wat er toch gebeurd is. Dat ik flink baal is heel zacht uitgedrukt. In trainingen adviseren we mensen regelmatig dat ze de situatie moeten accepteren zoals die is, blijven ademhalen en hun ene been voor het andere moeten zetten. Wederom een mooi moment om dat zelf ook in de praktijk te brengen.

Rustig neem ik de afgelopen dagen door met de GGD. Ik hoor de jongen slikken bij het aantal mensen wat ik gezien heb, en vervolgens opgelucht zuchten als ik uitleg hoe we de maatregelen toepassen in de lessen. We hoeven niemand op de hoogte te stellen, maar we mogen wel mensen informeren die langer dan 15 minuten in de zelfde ruimte zijn geweest. We kijken vanaf zondagavond twee dagen terug. De vrijdagmiddaglessen zitten net buiten de 48 uur, maar voor de zekerheid informeren we die ook, net als de school en kinderopvang.

En nu verder

Inmiddels is Sam ook getest: negatief. Zijn klachten zijn ook over. Kennelijk was hij gewoon verkouden. Het wordt nu een uitdaging om alles thuis goed te regelen. De lockdown is voor ons nu een geluk bij een ongeluk, want we hebben in ieder geval geen lessen om ons druk om te maken. Mijn moeder is zo lief om boodschappen te doen, want er is tot aan de kerst geen enkel bezorgmoment voor boodschappen meer te krijgen.

Nadat ik dacht dat alles achter de rug was, kwam er een nieuwe vlaag van keelpijn, benauwdheid, hoesten en algehele malaise. Inmiddels gaat het weer verrassend goed. Het lijkt erop dat het bij milde klachten blijft. Gelukkig!

Theoretisch mag ik, als ik vandaag geen klachten heb, morgen weer naar buiten. Ik hoef nu nergens heen, maar ik ben er nog niet gerust op, dus voor de zekerheid blijven we nog maar een paar dagen in thuisquarantaine. Een stap tegelijk en blijven ademhalen..