Poot omhoog en gaan?

Sporten! Zo'n gaat liefde verhouding heb ik met sporten dat het soms verlammend werkt. Maar ik wilde weer sporten. Dus had me in geschreven voor een bootcamp les. Ik vond dat ik dat wel weer kon. Wies is inmiddels 3maanden. Ik had veel gewandeld en dus vond dat het wel kon. 

Met enigszins een gevoel van totaal geen zin heb ik mezelf naar het park gesleept. Hierbij hielp het ontzettend dat ik nog 3 andere had opgetrommeld mee te doen anders was die stok achter die wel bekende deur toch echt foetsie. Maar ik was er meer een goede dosis geen zin!

Wel ff snel de trainer ingelicht dat die niet te veel moest verwachten. Ik mocht alles lekker op mijn eigen tempo doen was allemaal geen probleem. Wat wel een probleem was dat ik altijd een beetje fanatiek word van sporten. Ik hoef niet te winnen maar wel vooral niet de slechtste zijn. Dus de middenmoot is prima als het maar niet laatste was. 

Ik dus aan de bootcamp. Het ging boven verwachting goed. Ik kon aardig mee en deed de oefeningen die ik kon en anders aan gepast. Na een. Half uur kreeg ik er zin in en dacht zelfs aan inschrijven. Wow! En toen was daar een sprintje. Goede inzet slechte afronding. Want daar lag ik met een zweepslag op de grond. En nu? Hoe ga ik dit doen? Hallo ik heb een kind van 3 maanden en lopen is best een probleem. 

Eenmaal thuis was er nog steeds paniek. Ja maar hoe ga ik dit doen dan. Waar mijn vriend allang vond dat die de volgende dag thuis bleef had ik deze optie ook overwogen maar nog niet goed gecommuniceerd. Gelukkig begrepen we elkaar. De gedachte het zal welee vallen kwam ook langs totdat ik naar de wc moest en dit niet zonder hulp kom. Lopen was uit den boze. 

Volgende ochtend kwamen er krukken en zaten we in de middag bij de fysio. Rust was het devies en langzaam opbouwen met bewegen. Ja maar hoe dan? Ik heb een kind! Regelmodus aan dan maar wie kon er helpen? Oké 2 dagen hulp geregeld. En dan was het weekend! Dat gaf rust maar met die rust kwamen de tranen. Ik kan geen eens mijn eigen kind op bed leggen. Geen eens een fles maken! 

Improviseren lijkt het goede woord. Wies vind slapen in haar babynest op de bank of op mama ook prima. Flessen maken lukt inmiddels. Alleen zitten we elkaar een beetje in de weg. Wies en ik zijn beide erg gesteld op ruimte en afwisseling in activiteit. Dit is nu lastig. Het leven speelt zich af op de bank, want haar tillen en dan lopen is een dikke no go! Dus wachten we iedere dag met smart totdat papa weer thuis is en we even de ruimte hebben. 

We gaan het mee maken hoe het verder gaat. Was het al beu na 2 dagen. Zit er nu een week mee en geen idee hoe lang het nog gaat duren. Maar irritant is het wel!