'Please, ga slapen! Het is nog veel te vroeg.'

'Please, ga slapen! Het is nog veel te vroeg.'

Ondertussen bleef dochterlief gezellig brabbelen, toen ze wat ouder was echt kwebbelen en inmiddels is het zingen geworden.

Ja, wij hebben een rasechte VROEGE VOGEL in huis die al voor zonsopkomst loopt te fluiten.

Was ook best ff een schakelmomentje of 53, omdat we zuslief gewend waren die nooit voor 08.00 uur wakker was. Met de komst van de jongste werd dat 2 tot 3 uur vroeger opstaan.

Ideaal? Nou, eerlijk gezegd ben ik het liefst de eerste in huis die wakker is om ff lekker in alle rust haar momentje te pakken en haar dingetje te doen, dus nee niet per se ideaal.

In de loop der jaren heb ik mensen hier van alles over horen zeggen:

'Jeetje, dat zou ik echt niet pikken hoor.'

'Wat knap hoe je daarmee omgaat.'

'Is dat wel gezond joh?'

'Nou, ze kon mij wat!'

'Ik zou kapot gaan.'

'Wow, hoe doe je dat?'

Weetje...

Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik mijzelf ENERGIELOZER maakte van al het malen over het vroege opstaan dan van het vroege opstaan zelf. Zij had nergens last van, had van baby af aan al minder slaap nodig dan haar zus en was de vrolijke vogel.

De enige chagrijn was ik dus. En papa. 🤪

De enigen die hier dus iets aan konden veranderen waren... JUIST!

Mindset Kim! Die mag anders realiseerde ik me.

💡 Ten eerste is het immers al gebeurd, je draait het niet meer terug, dus waarom zou je het jezelf (nog) moeilijker maken?

💡 Ten tweede, zij is vrolijk en enkel ik en/of vaders zijn degene die de sfeer hier naar beneden halen in huis. Niet echt handig.

💡 Ten derde, wij wilden dit meisje graag dus hebben wij met sommige dingen gewoon te 'dealen'.

💡 Punt vier, die allereerste minuten van de dag bepalen het verloop van de rest van je dag. It better be good!

💡 Vijf, wil je haar elke keer afwijzen of wil je dat ze zich welkom voelt bij jou? (Dat was eigenlijk mijn nummer 1!)

Die eerste minuten van de dag zijn net als de eerste minuten na de geboorte op deze wereld of die eerste minuten na schooltijd. Hoe verwelkom je je kind? Zo belangrijk voor zijn/haar zelfvertrouwen, zelfliefde en gevoel van eigenwaarde.

Wat wil ik haar meegeven? Dat is wat ik mijzelf vroeg.

Uiteraard ken ik de wekkertjes waarbij je kind pas bij je mag komen als het wekkertje is afgegaan, het een bepaalde kleur heeft of het een bepaalde tijd aangeeft. Heel even heeft dat echt wel door mijn hoofd geschoten. Heel eerlijk. Dat was in de periode dat ik simpelweg structureel te laat naar bed ging, want dan is tussen 05.00 en 06.00 natuurlijk echt wel heel vroeg!

... maar dit voelde voor mij zo niet goed! Zo van 'mama en papa zijn vanaf 07.00 uur pas weer beschikbaar voor je' oftewel tot die tijd zijn we je papa en mama niet en moet je het zelf uitzoeken.

Kort door de bocht misschien, maar voor een kind dat behoefte heeft aan nabijheid in de nacht of van nature een vroege vogel is, voelt dat wel zo.

(Kleine note over die nachtelijke behoefte aan nabijheid: Om welke reden je kind dat ook heeft, het is altijd een logische! Wij willen toch ook graag naast onze geliefde liggen? En wij zijn zelfs al volwassen!)

Maken we überhaupt van tijd niet een veel te groot ding? Iets vroeger naar bed kan bv. al veel oplossen naast je mindset omschakelen naar stand 'moederschap'. 🤪

Toen ik het ging accepteren (en dat is al wat jaartjes geleden inmiddels, maar eerlijk: als ik slechts geslapen heb of te laat naar bed ben gegaan moet ik mijzelf ook ff weer wakker schudden) was het helemaal niet zo'n probleem meer, want:

'Wat als het probleem nu ook de oplossing is?'

Yep, dan is er dus geen probleem meer. Dat probleem maak je er immers zelf van of laat je je aanpraten! Ze pakt immers gewoon de uren die ze nodig heeft.

Ik zal je vertellen dat ik zelfs nog meer ben gaan genieten van de stilte die de ochtend je mag brengen. Nouja, met een zingend kind niet helemaal natuurlijk, maar stel het je gewoon eens voor. Het is nog donker, iedereen slaapt nog, buiten is het muisstil...

Alleen jij en niets anders. Ja, je kind. Verder geen ruis van buitenaf. Iets wat velen misschien wel meer mogen gaan waarderen om weer in verbinding te komen met zichzelf en hun kind.

Echt even in het hier en nu bij jezelf aanwezig zijn. Ik volg het voorbeeld van mijn dochter graag op die al zingend elke ochtend de connectie met haarzelf opzoekt.

Het liefst met mij aan haar zijde. Wat een blessing eigenlijk hè?! 🙏❤️