Pijn in mijn moederhart

Ik zal de situatie een beetje schetsen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap, wat hartstikke goed gaat. De kids zijn de ene week bij mij, de andere week bij hem. Ook doen we eens in de zoveel tijd iets met elkaar en de kids, en dan gaat mijn vriend ook mee. De kids vinden het geweldig dat zij dat met papa, mama én mijn vriend leuke dingen doen.

Nu is het zomer vakantie. Kids zijn al 2 weken bij papa , en hierna nog een week, en bleven gisteren, nadat wij met zijn 5en naar de film zijn geweest, een extra nachtje bij mij slapen, dat wilden ze graag, ik vond het fijn, en papa was niet lekker dus het kwam prima uit.

Nadat ik mijn zoontje op bed had gelegd moest hij nog even plassen en daarna ging hij op bed liggen, maar hij bleef maar huilen. Normaal is dit een paar seconden omdat hij geen zin heeft om te slapen, maar nu was het echt verdriet hoorde ik..

Ik ben naar hem toe gegaan en ik vroeg aan hem, ‘lieverd, Wat is er aan de hand?’ Waarop hij antwoordde; ‘ik ben hier een week!’ Ik begreep hem niet en zei; ‘nee liefje, je bent hier een nachtje en morgenochtend breng ik je weer naar papa!’ Waarop hij nog harder ging huilen en zei; ‘Maar ik ben hier maar een week!’ Ik begreep het nog niet helemaal en zei; ‘Wat bedoel je nu precies?’ En weer; ‘Ik ben hier maar een week!’ Ik zei hem, ‘Vanaf morgen ben je nog een paar daagjes bij papa, en dan vanaf zaterdag ben je weer een weekje bij mama.’ Het huilen hield niet op, dus ik zei hem; ‘... vind je dat te kort?’ Waarop hij heel hard riep; ‘JA!’ En nog harder begon te huilen. Mijn moederhartje brak bij het zien van het verdriet van mijn zoontje. Ik probeerde hem nog te sussen met ‘lieve schat, je bent vanaf morgenochtend tot zaterdag bij papa, dan ben je een weekje bij mama, dan weer een weekje bij papa, en daarna.... ben je 3! Weken bij mama!’ Het hielp niet echt, hij bleef maar huilen en zei steeds ‘Mama ik mis je zo’. Uiteindelijk heb ik hem kunnen sussen door heel veel te knuffelen en fotootjes te kijken van het hotel en zwembad van de aankomende vakantie, maar zodra ik weer beneden zat bij mijn vriend kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Het doet mij zo’n pijn als ik mijn kinderen zo verdrietig zie.

Wat zeg je tegen je zoontje als hij zo verdrietig is omdat hij je mist? Natuurlijk mag hij van mij ALTIJD bij mij zijn, maar ik kan daar vanwege papa niet altijd aan toegeven. Er zijn nu eenmaal bepaalde afspraken tussen papa en mama, en wellicht is hij te klein om dit te begrijpen, maar ik vind dit het moeilijkst van een gescheiden ouder zijn. 

Hoe gaan jullie hiermee om? Ik kan best wat tips gebruiken.