Snap
  • Mama

Photographer's block

Fotografe van beroep maar totaal geen inspiratie: ik heb een "photographer's block".

Sinds ik opnieuw moeder ben geworden, kamp ik met een soort van creatieve blokkade. Jarenlang heb ik mijn brood verdiend door andermans kroost op de gevoelige plaat vast te leggen. Iedere mijlpaal van mijn eerste kindje, werd gevierd met een nieuwe foto sessie. De een nog uitbundiger dan de ander. Gewapend met luier- en cameratas en nooit het huis uit zonder.

Hoe bestaat het dat ik voor mijn tweede kindje, een prachtig prinsesje, totaal geen inspiratie, zin of motivatie heb om te fotograferen? Waar ik bij mijn zoon, complete kamers ombouwde tot studio set, blijft het nu bij een vluchtig kiekje boven de box... Mijn professionele camera heeft plaats gemaakt voor een handig klein gevalletje, dat de kwaliteit niet haalt maar ach, ik hoef tenminste geen 10kg extra mee te zeulen. Waar eerst nog een statief en zelfontspanner vereist was voor de nodige moeder en zoon zelfportretten, geef ik nu het hef uit handen. Wat maakt het uit of er een 'perfect!' plaatje uitkomt? Zo lang we er maar samen op staan.

Nee; ik houd niet minder van mijn dochter. Nee; ik heb niet alles al een keer gedaan. Ja; ik zie nog steeds overal mogelijkheden. Verschil: mijn houding. Ik hoef niet te fotograferen om zo geen momentje te missen, ik moet observeren! Ik aanschouw het prille leventje van mijn kleine meid met mijn eigen ogen i.p.v. door mijn lens. Ik vind het heerlijk! Oke, ik heb dan geen foto van de eerste keer dat ze zat, of stond of zelfs niet van de eerste keer dat ze lachte, maar daar heb ik ook geen spijt van. De herinnering van die intense gevoelens van samen zijn, ongedwongenheid en pure liefde betekenen zo veel meer!

Moet ik me schuldig voelen als ik later aan mijn kinderen uitleg waarom er van de een meer foto's zijn als van de ander? Ik denk dat ze het me wel vergeven.

Om scheve gezichten op latere leeftijd te voorkomen schiet ik nu ook van mijn dochter een standaard galerij. Zo nu en dan verras ik mezelf. Leuk als dat gebeurt. Ik kan zelfs zeggen dat onze familie kiekjes een stuk relaxter zijn geworden sinds ik het technische aspect los gelaten heb. De keurige studio foto's hebben plaats gemaakt voor slordige, spontane moment opnames op de speelplaats. Heerlijk! 

En natuurlijk ben ik dat irritant type moeder die constant haar Facebook tijdlijn spamt met foto's en berichten over hoe schattig haar kinderen wel niet zijn. He, ik geef het toe...... ik ben gewoon mega trots!