Pardon, mag ik mijn beklag doen?

Als je in een winkel werkt heb je er dagelijks mee te maken, de (goede) manieren van klanten.

Het begint al bij het uitzoeken van kleding, ruim je iets netjes op als je het hebt bekeken of gooi je het ergens neer? En als je iets laat vallen, ruim je het dan op?

Er zijn vaak zat kinderen die iets moois zien en dat pakken om aan hun ouders te laten zien. Heel begrijpelijk en prima dus, maar wat doe je vervolgens als ouder? Ik zeg vaak: "ja dat is mooi, maar die hebben we niet nodig. Leg maar terug." Gewoon zoals het, in mijn ogen, hoort. Maar waarom gebeurd dit dan zo weinig?

Zo had ik laatst een moeder aan de kassa, waarvan haar kind alle sokken van het rek had geplukt. Ze vertelde dat het haar speet. Dat is natuurlijk heel netjes, dat ze het verteld en haar excuus maakt, maar waarom gebruikte ze dit moment niet als leermoment? Gewoon iets opruimen nadat je er mee hebt gespeeld?

Iets vragen wordt soms gewoon geroepen. Dan hoor ik iemand roepen: "Hey waar hangt dit?". En dan wordt er geïrriteerd aan mijn arm getrokken als ik niet reageer. Als ik niet wordt aangekeken of aangesproken wordt, hoe moet ik dan weten dat iemand het tegen mij heeft? Daarbij vind ik het gewoon onbeschoft om iemand "Hey" te noemen.

Een lijstje met dingen waar ik me aan erger:

- Voordringen bij de kassa

- Naast iemand gaan staan die nog met een transactie bezig is.

- Een gesprek onderbreken (voor een niet dringende vraag)

- Iemand niet aanspreken met de correcte aanspreekvorm zoals: mevrouw, meneer, juffrouw etc.

- Iets laten vallen en niet opruimen, of in het geval dat je niet weet hoe het hing het personeel op de hoogte te stellen.

- Een scheet of een boer laten en geen pardon zeggen.

- Een vraag beantwoorden met: "wat denk je zelf?"

- Geen woord spreken tegen de verkoper/verkoopster

- Telefoneren aan de kassa door klant en/of personeel

- Zitten op etalage materiaal, zoals tafels etc.

Er zijn er nog meer maar dit is mijn top tien van ergernissen in willekeurige volgorde. En deze ergernissen zouden niet zo ergerlijk zijn als het allemaal kinderen waren die dit gedrag vertoonden. Nee, het zijn de ouders die het verkeerde voorbeeld geven. Maar ik vind wel dat een kind gecorrigeerd mag worden, mocht het wel dit gedrag vertonen.

Laatst was er een meisje met haar vader in de winkel. Ze stonden voor mijn kassa en het meisje stond hardop achter elkaar te boeren. Ze keek niet op of om en haar vader deed net of zijn neus bloede. Moet ik dan de persoon zijn die zegt: "en wat zeg je dan?". Dat lijkt me niet echt mijn positie, dus heb ik mijn wenkbrauwen heel hoog opgetrokken en ging door alsof ik ook niets had gehoord. Maar innerlijk ergerde ik me kapot aan het fatsoen wat hier ontbrak.

Mijn dochter is twee, zegt netjes alsjeblieft en dankjewel, sorry en soms moet ik haar herinneren aan pardon. Maar ze weet precies wat ik bedoel als ik haar eraan herinner. Nee, ik wil geen schouderklopje, ik vind dit normaal. Ben ik nu echt één van de weinige? Vertel me alsjeblieft dat ik in de meerderheid ben...