Pakjesavond, I love it!

In mijn vroegste herinnering ben ik een jaar of 4 a 5 op pakjesavond. Met nog natte dampende haren in een verse knisperende pyjama. Vol verwachting over wat komen gaat. De teleurstelling dat mijn vader even naar de buren moest. Want stel je voor, straks kwamen Sinterklaas en Zwarte Piet met de cadeautjes en dan zou hij het missen. En wat ik vreesde gebeurde; er werd heel hard op de deur gebonsd en mijn vader was er niet. Zo snel als mijn voetjes mij konden brengen rende ik naar de deur en jawel een hele grote zak met cadeautjes! En, daar kwam mijn vader ook alweer aan. Was hij toch nog op tijd. Een avond vol met verrukte kreten en blij gelach. Heerlijk met zijn vieren Sinterklaas vieren. 

Als ik toen wist dat ik in die samenstelling voor de laatste keer Sinterklaas heb gevierd had ik er een videoband van willen hebben. Als ik er weer aan denk vult mijn hart zich met warmte. Maar ook met verdriet. Want niet lang daarna gingen mijn ouders scheiden. Zo klein als ik was, ik herinner het mij nog als de dag van gister. Nooit meer zou ik gebonk op de deur horen op pakjesavond en ook zou ik niet meer in een verse knisperende pyjama vol verwachting cadeautjes uitpakken. Althans, niet op die manier. 

Mijn beide ouders trouwden opnieuw en Sinterklaas verdween naar de achtergrond. Maar niet voor mij. Jarenlang bleef ik hopen op Pakjesavond zoals ik dat zo graag nog een keer wilde meemaken. Wegens omstandigheden kon ik niet meer thuis wonen en verhuisde naar een tehuis. Ik had het daar goed. En ook daar werd pakjesavond gevierd. Met lootjes, gedicht en een surprise, maar niet met gebonk op de deur of ander geheimzinnig gedoe. Elk jaar miste ik mijn pakjesavond. Tot buikpijn aan toe. Ik wilde in de oude samenstelling Sinterklaas vieren, maar ik wist dat dat nooit meer zou gebeuren. Dus moest ik het beste er maar van maken. 

Na heel wat jaren strubbelen, ups en downs (meer downs dan ups...) en mij staande weten te houden ging ik op mijn 18e bij mijn oom en tante wonen. Tot mijn grote verrassing vierden ze daar elk jaar Sinterklaas. Inclusief gedichten. En er waren geen taboes of restricties. Het gedicht mocht overal over gaan en je mocht diegene die je had tot aan de grond toe afbranden. 'Bij wijze van' dan en uiteraard op een humoristische manier. Er ging een wereld voor mij open. Ik bleek best wel talent te hebben voor het maken van gedichten en ook in het vinden van cadeaus was ik creatief. Voor het eerst in jaren heb ik onbezorgd pakjesavond gevierd en heb ik de hele avond genoten van alle prachtige gedichten en mooie cadeaus. 

De jaren kabbelden verder, de vriendjes die ik had kwamen en verdwenen weer. Ik vierde elk jaar Sinterklaas en ik genoot ervan. Natuurlijk dacht ik met weemoed terug aan mijn eerste pakjesavond en liet daarover de nodige tranen, maar deze manier van Sinterklaas vieren was een erg goede vervanger. 

Toen ik ging trouwen wilde ik eigenlijk geen vrijgezellenfeest. Ik wilde wel gewoon een gezellige dag met mensen om mij heen die mij dierbaar zijn. Dat is gelukt. 1 van de onderdelen van die dag was het enige echte Sinterklaasmuseum in Zwolle. Verstopt in een prachtig speelgoedwinkeltje. Niet alleen het enige Sinterklaasmuseum in Nederland maar ook het kleinste. Je kon er hooguit met z'n drieën staan. Maar wat heb ik daarvan genoten! Ik heb daar prachtige dingen gezien en natuurlijk dacht ik nog even aan vroeger. Ik heb een prachtige dag gehad maar het hoogtepunt was toch het museum. Dat heb ik 's avonds moeten bekopen met een huilbui. Zo ineens had ik weer behoefte aan een ouderwets Sint-feest. 

En nu heb ik zelf kinderen. Ik kan niet wachten tot Iris een jaar of 3 a 4 is zodat zij het ook bewust mee kan maken, dat Jurre 'even naar de buren moet', dat de meiden met dampende haren in verse knisperende pyjama's vol verwachting de cadeautjes uitpakken en dat zij er net zulke fantastische herinneringen aan over houden. Ik zal alle avonden filmen zodat ze het niet alleen in hun hoofd hoeven af te spelen. 

Natuurlijk bestaat de kans dat zij niet zulke grote fans worden als dat ik ben. Dat hoeft ook niet. Ik luister met alle liefde alleen naar de cd van Bert en Ernie (Hoor wie klopt daar..) en ik zal voor altijd mijn allerdierbaarste herinnering aan Sinterklaas koesteren. Dit jaar maak ik weer een prachtig gedicht voor diegene wiens lootje ik heb getrokken. Met liefde zoek ik weer naar mooie en unieke cadeautjes. Ook al vier ik het nooit meer zoals vroeger, ik hou van pakjesavond en alles wat daarbij hoort; de voorpret, het maken van het gedicht en natuurlijk Sinterklaas en zijn Pieten verwelkomen als ze weer voet op Nederlandse bodem zetten. Ik sta waarschijnlijk vooraan, niet verkleed als Sint of Piet, maar wel met een grijns van oor tot oor.