Over badjes, luiers en hechtingen

Nadat onze zoon op 14-06-2019 geboren werd in het ziekenhuis (voor zwangerschaps- en bevallingsverhaal, zie vorige posts) volgde een kraamweek vol eerste keren. 

DE EERSTE DAG

Onze zoon werd op vrijdagochtend geboren. Na zijn geboorte werd hij gecontroleerd door de kinderarts vanwege complicaties bij de geboorte. Gelukkig werd hij helemaal goedgekeurd. Dit betekende ook dat wij 24 uur na de geboorte weer naar huis zouden mogen. 

Doordat ik met 39 weken ingeleid ben bevallen was onze baby officieel volgroeid, maar had hij anderzijds wel wat moeite om te wennen aan het leven buiten mijn buik - het leek er namelijk op dat als het aan hem gelegen had hij nog 3 weken langer was blijven zitten. Eigenlijk was hij met 39 weken nog een randprematuur, aldus de verpleging. Dit zorgde er ook voor dat sommige dingen, zoals borstvoeding, wat moeilijker gingen. Daarnaast heb ik tijdens de laatste weken van mijn zwangerschap medicijnen gekregen die, ondanks dat dat niet zou moeten, toch nog invloed hadden op het bewustzijnsniveau van ons kindje. 

Tijdens de eerste 24 uur in het ziekenhuis moest ons zoontje elke drie uur verschoond en aangelegd worden. Het verschonen werd afwisselend door de verpleging en de trotse papa gedaan, voor het aanleggen moest ik toch echt zelf aan de slag. Helaas wilde hij steeds niet drinken. Ik kreeg daarbij maar weinig hulp van de verpleegkundigen omdat het erg druk was op de afdeling. Na 2 minuten proberen werd het steeds afgedaan met "de eerste 24 uur heeft hij nog genoeg voeding uit de buik." Wel moest ik beginnen met afkolven om de productie op gang te krijgen (over mijn borstvoedingsverhaal later meer). Ook kregen wij 's avonds en de volgende ochtend al de eerste kraamvisite in het ziekenhuis. Rond 11:30 op 15-06-2019 mochten wij naar huis. Snel belden wij vanuit het ziekenhuis nog de kraamzorgorganisatie en gingen wij langzaamaan richting huis. 

DAG 2

Eenmaal thuisgekomen wachtten daar mijn schoonouders op onze terugkomst uit het ziekenhuis. Mocht de kraamverzorgster eerder aankomen dan wij dan konden zij mooi de deur open doen. De kraamverzorgster was er nog niet toen wij thuiskwamen en mijn schoonouders vertrekken ook snel weer. Even genieten we van het met z'n drietjes zijn. 

Als de kraamverzorgster komt maken we kort kennis en gaan wij even rusten. Ook helpt ze met aanleggen, maar onze zoon wil niet drinken. Ik krijg wat kolfinstructies en mijn man leert kruiken maken. Met instructies voor de nacht worden we achter gelaten: plas- en poepluiers en voeding noteren, bij elke luier temperaturen en om de drie uur proberen te voeden. De eerste nacht valt mee: als de baby om de drie uur niet wil drinken hoeven we verder alleen de luier te verschonen en moet ik kolven. Ons zoontje slaapt eigenlijk al sinds hij een half uur oud is aan een stuk door en hij heeft alleen een beetje gehuild terwijl we hem proberen aan te leggen. 

DAG 3

Het is Vaderdag. We worden gewekt door de kraamverzorgster die samen met mijn man ontbijt komt verzorgen. Ze werpt één blik in het wiegje en hangt direct aan de telefoon met de verloskundige. De baby heeft te lang te weinig voeding gekregen en "fladdert" van zijn lage bloedsuikerspiegel. Ook heeft hij uraten in zijn luier van uitdroging. Hij krijgt direct een flesje kunstvoeding en ik moet die dag alle voedingen kolven zodat hij zijn energie niet in het drinken hoeft te steken. Boven alle verwachtingen heb ik direct genoeg melk voor alle voedingen. 

In vergelijking met zijn geboortegewicht is ons kindje nu 10% afgevallen. Hij mag niet verder afvallen en kan daarom ook nog niet in bad. Uit de fles drinken doet hij wel heel goed en met twee kruikjes (terwijl het buiten warm lenteweer is) blijft hij al aardig goed op temperatuur. Naarmate de dag vordert gaan de flesjes steeds sneller leeg maar blijft de baby slaperig. Hij heeft blijkbaar toch last van alle sedatie/pijnmedicatie die ik in het ziekenhuis gehad heb en is eigenlijk nog constant onder invloed. Ik voel me wel schuldig dat mijn baby door mijn medicijngebruik moet "afkicken" maar ik zag tijdens de zwangerschap geen andere manier - daarnaast is mij meermaals verzekerd dat de gebruikte middelen veilig waren voor de baby.

DAG 4

Het eerste wat we deze ochtend doen is wegen - en hoera! onze kleine man is 120 gram aangekomen. We mogen vandaag weer proberen om directe borstvoeding te geven en de baby mag in bad. Daar geniet hij ontzettend van. Helemaal gestrekt drijft hij totaal relaxed door het badje heen. We leren ook hoe we ons zoontje af moeten drogen en buidelen lekker huid-op-huid na het badje. 

Zelf heb ik vrij veel last van stuwing en vind ik de borstvoeding alles behalve perfect gaan. Daarnaast begint ons kleintje een huiluurtje te ontwikkelen dat start zodra wij ons hoofd op ons kussen leggen om te gaan slapen. We doen ons best met liefdevol troosten, schone luiers, voeding en huid-op-huid contact. In de nacht doet de kleine steeds 2 uur over een voeding en moet hij om de 3 uur gevoed worden. Ook moet ik na elke niet-optimale voeding nog kolven voor mijn productie, hierdoor blijft er zo weinig tijd over voor rust en herstel dat ik helemaal uitgeput en uitgemolken raak. 

DAG 5

Na al het harde werken van de vorige dag is onze zoon toch weer afgevallen. Ik zit er helemaal doorheen en besluit voorlopig alle voedingen af te kolven. Zo kan ik nog slapen, weten we wat de baby binnenkrijgt en gaat het voeden sneller. Ook kunnen we afbouwen van 2 naar 1 kruik. 

De verloskundige komt op controle en eigenlijk is alles oké. Wel moet ik elke dag minstens een uur 'luchten' om alle hechtingen goed te laten helen. Later op de dag komt ook de dame van de gehoorscreening en hielprik. Mijn man is toevallig net die ochtend weer even aan het werk gegaan, maar onze kleine jongen slaapt door zowel de hielprik als de gehoorscreening heen (en slaagt voor die laatste direct glansrijk). Nu de voeding via de fles gaat hebben we meteen weer een tevreden slaperige baby. 

DAG 6

Vanochtend is de kleine weer wat aangekomen dus mag de papa hem dit keer in badje doen. We hebben een vrij rustige dag met nog steeds een slaperige baby. Er is wat gedoe rondom het kolven - maar dat is voor een andere post - waardoor er wat onzekerheid bij mij ontstaat. Maar na goed overleg met de kraamhulp en familie staan we nog steeds volledig achter onze keuze. 

DAG 7

Vandaag is de kraamverzorgster een dagje vrij en doen we het een dag alleen. Wel komt mijn zus een dagje helpen zodat mijn man 's ochtends nog even kan gaan werken. 

's Middags komt de specialistisch psychiatrisch verpleegkundige van de POP-poli (waar ik aan het einde van mijn zwangerschap gesprekken mee heb gevoerd) om te bespreken hoe het gaat, mentaal gezien. Met haar bespreek ik de bevalling en hoe ik me op dat moment voel. 

Ik ben vooral dankbaar dat het lichamelijk zo goed gaat in vergelijking tot voor de bevalling. Alleen mijn linkerheup is ontstoken van het liggen en mijn hechtingen zijn irritant. Van een postnatale depressie is gelukkig absoluut geen sprake. 

Onze kleine jongen drinkt inmiddels 6 flessen per dag en ongeveer een halve liter melk totaal. Mijn productie gaat daarbij zo goed dat ik al wat in kan vriezen. Eigenlijk zou de verloskundige ook vandaag langskomen maar omdat de kraamverzorgster er vandaag niet is komt ze liever morgen. 

DAG 8

Vandaag was de originele uitgerekende datum. Bij het weegmoment vanochtend blijkt onze kleine goed aangekomen, bijna op zijn geboortegewicht. Als beloning mogen we vandaag voor het eerst met z'n drietjes naar buiten. Eerst mag ik ons kindje nog in badje doen, wat vindt hij dat weer heerlijk! Daarna moeten we wachten tot de verloskundige mijn hechtingen komt verwijderen voordat we naar buiten kunnen. 

We wachten tot het einde van de middag maar de verloskundige komt niet. Inmiddels is het te laat om nog buiten te gaan wandelen en is de verloskundigenpraktijk niet meer bereikbaar via het reguliere nummer om te vragen wanneer ze wel langs gaat komen. 

Daarnaast vandaag nog een kleine overwinning: alle kilo's (bijna 10) die ik deze zwangerschap ben aangekomen zijn er weer af en ik pas mijn oude spijkerbroeken weer. 

DAG 9

Vandaag is de laatste dag kraamzorg (we hebben tussendoor een dag geen kraamzorg gehad, dus blijft de kraamverzorgster een dagje langer). Sinds gisteren heeft onze baby geen kruikjes meer in bed. Hierdoor heeft hij meer energie gebruikt om zichzelf warm te houden en is hij iets afgevallen. Om hem weer aan te laten komen krijgt hij vandaag iets vaker de fles. 

Vanochtend nemen we afscheid van de kraamverzorgster nadat ze ons nog heeft leren douchen met de baby. Ze heeft ons ontzettend veel geleerd maar we kunnen het nu zelf. Vooral mijn man is ook wel weer blij om alleen met z'n drietjes te zijn. 

Rond lunchtijd komt de verloskundige (eindelijk) mijn hechtingen verwijderen. Die hadden er eigenlijk donderdag al uit gemoeten en het is inmiddels zaterdag. Het verwijderen van de hechtingen doet meer pijn dan ik dacht. Ook zijn er wat zorgen omdat ik buikpijn blijf houden en moet mijn man daarom nog mijn plasje wegbrengen naar de huisartsenpost. Gelukkig geen blaasontsteking, verder genieten we voor het eerst van met z'n drieën op de bank zitten. 

In de dagen die volgen genieten we van onze kleine jongen, slapen we meer om-en-om dan achter elkaar en wennen we langzaam aan ons nieuwe leven. Daarnaast is de borstvoeding ook nog een heel ding - maar daarover meer in een volgende post.