Ouwe tang, blijf van mijn kind.

In het peuterbad van centerparcs is het altijd gezellig druk. Iedereen speelt met elkaar en met elkaar speelgoed. Soms wordt er iemand omver geduwd of gelopen. Soms wordt er voorgedrongen bij het kleine glijbaantje, maar het is er gezellig. Althans dat vind ik. 

Zo ook afgelopen weekend. Ik had Nemo, ons opblaasvisje, meegenomen en samen met nog een paar zaten we in het peuterbadje. En daar aan de rand zat zij... een oud besje. Ze keek al boos om zich heen. Ik had er niet zo'n erg in totdat het gebeurde!

Het visje van mijn mannetje was bij een ander kindje en hij ging op onderzoek uit. En daar zag hij het.... een gietertje aan de rand van het badje. Glimlachend liep hij erheen en pakte het gietertje op. Binnen een paar seconden werd het gietertje uit zijn handen getrokken. Gelukkig laat mijn ventje zich niet zo snel uit het veld slaan en wilde het gietertje nogmaals pakken. En wat deed die ouwe tang? Ze begon mijn ventje aan zijn kleine armpjes te trekken omdat hij het gietertje niet mocht pakken. Beetje verbaasd liep ik erop af, pakte mijn ventje op en legde uit dat hij er niet mee mocht spelen. Met hem in mijn armen liep ik weg, maar het liefste had ik willen roepen: Ouwe tang, blijf van mijn kind af! Ik heb het niet gedaan. Weggelopen en doorgespeeld, maar vanaf dat moment hield ik erin de gaten. Toch bizar? Je gaat een kind toch niet aan zijn armen trekken?

Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt? Wat deden jullie toen?