4 jaar geleden
Oude ik vs. nieuwe ik
Wat het moederschap met je doet
Ik voel mij altijd nog erg jong, oke oke ik ben ook niet stokoud, maar ik voel mij schoolmeisje jong. Als ik met Senn over straat loop, dan heb ik altijd het idee dat mensen denken dat ik zijn oppas ben.
Maar als ik dan terugkijk, naar hoe ik was en hoe ik nu ben, dan kan ik zeker wel zeggen dat ik alleen nog maar gegroeid ben door het ouderschap. Buiten dat je nieuwe angsten krijg: ik maak mij 24/7 zorgen om mijn kind, gewoon of het wel goed gaat, of hij blij is, of hij gelukkig is, waarom hij huilt etc.etc, leer je ook onwijs veel van het ouderschap.
Ik wist dat het niet makkelijk zou zijn, maar nu we 2,5 jaar onderweg zijn, kan ik zeggen dat ik alleen maar meer groei en sterker word. Het eerste jaar was pittig, zeker. We hebben moeten vechten, we hebben gehuild en we hebben frustratie gekend. Ik heb een burn-out gehad en we sliepen tot vier maanden geleden nog niet door. Maar ik ben wel van onzeker meisje naar een volwassen vrouw gegaan, ik ben zekerder van mijzelf, van mijn oneindige liefde voor Senn en van mijn opvoeding. Ook al maakt Senn het mij soms knap lastig, peuterpuber van de bovenste plank haha. Ik ben er wel zeker over. Ik ben veel gestructureerder geworden: ik maak planningen, dagindelingen en we leven nog steeds naar rust, regelmaat en reinheid. Ik luister ook veel meer naar mijzelf, ik weet wanneer het klaar is. Nu even niet. Ik sta veel sterker, mede door de burn-out en het gevecht die wij hebben gehad.
Maar ik ben niet alleen maar veranderd, gelukkig niet! Ik ben nog steeds de creatieve ik, bordevol ambitie, dromen en passie. Ik wil veel, maar het ontbreekt nog aan tijd. Ik probeer veel, maar niet alles lukt. Ja, dat ben ik. Nog steeds het meisje met een eigenwijze wil, een open blik en iemand die overal mogelijkheden zien. Zwaar perfectionistisch en ietwat een dromer. Onhandige eigenschappen? Zeker niet. Want wat is het ouderschap zonder dromen, ambities en een horizon die misschien nu nog ver is?
Ik ben nog ik, met wat meer levenswijsheid. Op mijn 25e. Ja. Dat ben ik.
Liefs,Erin