Opgebiecht: ik neem hem mijn 'nieuwe' lichaam kwalijk

Op de eerste plaats: ik ben mega blij met mijn kersverse zoon! Iets minder blij ben ik met mijn huidige lichaam. Dat terwijl ik toch alweer eventjes in de weer ben en flink aan het bewegen ben. Het lijkt serieus of ik nog zwanger ben... En daar had ik niet op gerekend. 

Nu liep ik de laatste dagen wat te mokken en het lukte me niet om weer op de roze wolk te klimmen. Mijn man adviseerde om even een afspraak met de psycholoog te maken. Daar praatte ik voor mijn bevalling af en toe mee als ik niet lekker in mijn vel zat. 1 sessie doet vaak al wonderen. Zij kan me namelijk laten inzien wat er gaande is en haalt mijn oogkleppen van mijn hoofd af. Na zo'n gesprek kan ik het 'probleem' relativeren.

Goed idee dus, op korte termijn kon ik terecht en vertelde waar ik mee zat: Ik zit letterlijk en figuurlijk niet lekker in mijn vel en lijk wel van de roze wolk gevallen te zijn. 

Na een pittige sessie (van bijna 3 uur!) was het hoge woord eruit: bewust en onbewust neem ik Rens kwalijk dat ik er nu zo uitzie. En daar schaam ik me zo voor dat ik er een beetje depri van wordt. 

Maar nu weet ik wat er met me aan de hand is, maar hoe kom ik van dit gevoel af? Ik vrees dat dat pas lukt als ik de kilo's kwijt ben... Maar hoe triest is het dat je je newborn, je after pregnancy lichaam kwalijk neemt?