Op een onbewoond eiland

Donderdag was mijn eerste echte vakantiedag. Wel moest ik 's avonds nog naar het eindfeest van school maar dat is vooral leuk en voelt niet zo zeer als een verplichting. Dus, oladiejee vakantie!!!

Helaas werd ik wakker met enorme hoofdpijn, ik was echt dood op. In bed blijven liggen zat er echter niet bij want Nino was klaar voor de dag en mijn man moest gewoon naar zijn werk. Daarnaast stond er een druk programma op de planning want mijn man was zaterdag jarig en dat zou gevierd worden met zijn hele familie. Dus moesten er boodschappen gedaan worden, het huis opgeruimd worden en moest ik nog achter de cadeautjes aangaan die nog steeds niet geleverd waren. Daarnaast moest ik nog een bezoekje brengen aan de verloskundige. Dus druk genoeg als je rekening moet houden dat je constant een peuter mee op sleeptouw hebt.

In de ochtend was ik meteen maar actief begonnen met schoonmaken, stofzuigen, wasjes draaien en de vaatwasser uit en in ruimen. Bij de verloskundige ging alles goed. Voor de verandering eens geen lange wachttijd en met de baby is alles nog steeds prima. Daarna dacht ik direct door te gaan naar de supermarkt. We zijn lekker gaan wandelen, Nino in de kinderwagen zodat het een beetje zou opschieten en gaan met die banaan. Toen ik eenmaal de hele kar vol had en ik mij wou aansluiten bij de kassa realiseerde ik mij dat ik mijn pinpas thuis vergeten was. Ik heb de kar even aan de kant laten zetten en ben met Nino naar huis gelopen. Onderweg bedacht ik mij dat ik misschien beter de fietst terug kon pakken omdat dat sneller zou gaan en de boodschappen dan in de krat konden, dit was namelijk toch wat meer geworden dan ik verwacht had. Dus ik pak de fiets, zet Nino erop en fiets weer naar de supermarkt. Ik haal Nino eraf en realiseer mij daarna dat ik nog steeds mijn pinpas niet gepakt heb en ik dus weer terug kon. Arggh, soms word ik echt gek van die zwagerschap dementie die steeds erger lijkt te worden. Ik heb Nino dus maar weer op de fiets gezet en ben weer terug naar huis gefietst, snel mijn pinpas gepakt en weer de fiets opgesprongen. Op het moment dat ik weg wou fietsen poept er recht boven mij een duif, vol over mij heen. Het droop over mijn voorhoofd, het zat ik mijn haar, mijn hele arm zat onder en mijn stuur was vies. Gelukkig had de duif Nino net niet geraakt maar ik was zo ontzet dat ik echt even moest schreeuwen. Ik moest Nino dus weer van de fiets afhalen, naar binnen mee nemen en mijzelf schoonmaken. Ondertussen stond het huilen mij nader dan het lachen en Nino voelde dat waarschijnlijk aan want die begon op dat moment ontzettend ontroostbaar te huilen. Omdat ik op dat moment niet meer de rust of geduld had om hem goed te troosten heb ik hem gewoon zijn speen in zijn mond gestopt (werkt altijd) een knuffel in zijn handen gepropt en toen zijn tranen droog waren hem met speen en knuffel op de fiets gezet. Dit doe ik normaal nooit. De speen is sowieso niet voor overdag maar al helemaal niet voor buiten. Maar goed ik vond dit een noodsituatie want ondertussen waren de bevroren dingen in mijn karretje waarschijnlijk al helemaal ontdooit. Zo zijn we dus voor de derde keer naar de supermarkt gegaan. Hebben we het karretje opgehaald, alles afgerekend en heb ik alles in de tas geladen. Normaal doe ik altijd boodschappen met mijn man samen en nu stond ik toch even voor een nare verrassing want die tas was echt loei zwaar met al het drinken en was eigenlijk te zwaar voor mij, ik realiseerde mij dat ik dat helemaal niet mag tillen maar dat ik nu even geen andere optie had. Dus heb ik het toch maar zo goed als het lukte getild met een hand en met de andere hand Nino mee genomen. Alles de fietst opgezet en geprobeerd een beetje netjes naar huis te fietsen. Ik was ondertussen zo bekaf dat ik de fiets nauwelijks meer onder controle had en voelde mij echt een gevaar op de weg. Maar we zijn veilig thuis gekomen, de bevroren dingen waren wel wat ontdooit maar waren nog goed genoeg.

Daarna was mijn batterij die sowieso al niet echt opgeladen was echt leeg. Ik heb Nino snel wat te eten gegeven en op bed gelegd en ben zelf ook gaan slapen. Helaas kreeg ik niet de kans om lang te slapen omdat er een pakketje langs gebracht werd waardoor ik uit mijn bed gebeld werd. Daarna ben ik nog even gaan liggen maar Nino vond het na een uur slapen al genoeg en dus was het ook voor mij klaar. 'S middags heb ik het maar heel rustig aan gedaan. Nino accepteerde het gelukkig dat ik vooral op de bank zat met mijn ogen dicht en speelde heel lief zelf, toen Nino dat echt zat was ben ik nog even naar een speeltuintje bij ons om de hoek gegaan. 'S avonds kwam mijn man iets eerder dan normaal thuis om mij af te lossen zodat ik naar het eindfeest kon gaan. Ik heb mij zo goed als ik kon opgeknapt met wat make-up en ben daar heen gegaan. Gelukkig helpt die drukte om mij heen wel om weer wakker te worden en stortte ik pas rond 20:30 uur weer in. Vanaf dat moment kwamen mensen mij ook echt vragen of het wel goed met mij ging omdat ik er zo moe uitzag. Ik heb nog wat geholpen met opruimen en ben rond 21:30 uur naar huis gegaan. Totaal op, vermoeid, en echt klaar voor vakantie. Maar wetende dat de aankomende twee dagen ook nog best druk zouden worden, want het opruimen en de de overige boodschappen moesten nog gebeuren en het cadeautje voor mijn man moest nog verder geregeld worden. Gelukkig ben ik die goed doorgekomen, was mijn man's verjaardag erg gezellig en heb ik door dutjes mee te doen met Nino toch ook goed overleefd.

En nu wil ik alleen nog maar dit:

Op een onbewoond eiland
Op een onbewoond eiland
Loopt niemand voor je neus
Ja, je voelt je d'r blij want
Lekker leven is de leus
Geen pietsie pech want je hoeft 'r niets
Valt er niet van je fiets
Ligt op je luie haidewiets
Drinkt met je billen bloot
Melk uit een kokosnoot
Je wordt vanzelf groot
Op een onbewoond eiland
Zijn alle dagen fijn
Op een onbewoond eiland
Daar zou ik willen zijn!!