Op de laatste schooldag van het laatste jaar

Ieder jaar heb ik het moeilijk in de laatste weken voor de zomervakantie. Het is altijd volgepland met activiteiten en dingen die nog even geregeld moeten worden. De kinderen zijn eigenlijk te moe om nog maar iets te doen en dus  huilerig en hangerig. Ook het idee van een jaar afsluiten vind ik vaak lastig. Een nieuwe klas, een nieuwe leerkracht, een nieuwe bouw, geen kleuter meer, of juist in het nieuwe jaar een kleuter. Ik moet altijd een beetje huilen. Dit jaar maakte ik voor het eerst mee dat er zelfs een afscheid moest nemen van de basisschool. 

Ik zag al een tijdje dat ze er echt wel klaar voor is,  een volgende stap, een andere uitdaging, een nieuwe plek. Maar juist in de laatste weken zag ik dat wegzakken. Ze ging zo op in haar vertrouwde klas. Zo gelukkig met haar vriendinnen, allemaal leuke dingen zoals de musical en echte groep 8 uitjes. Ik zag aan haar dat ze het er moeilijk mee had dat het afscheid dichterbij kwam. Mijn altijd zo vol zelfvertrouwen meisje werd soms ineens onzeker. Ze besloot een paar weken geleden ook dat ze wilde stoppen bij Lucia Marthas, waar ze altijd zo'n 8 uur peer week danst. En Vertelde ze me een dag voor de zomervakantie dat de keuze van de middelbare school toch ook niet de juiste is. . Door dit alles werd ik natuurlijk steeds minder enthousiast over het afscheid. Het liefst zou ik haar gewoon weer even terug stoppen in de baarmoeder en haar beschermen tegen de grote wereld.

De afscheidsweek begint met de musical, wat kan je trots zijn op je kind! Wauw! Het was een geweldige avond! Tijdens de afscheidsliedjes  liet ik de tranen lopen. Ik ga deze klas ook missen!  Het is een heel fijn en veilig gevoel dat al mijn kindjes bij elkaar op school zitten. Het is ook nog eens een klein schooltje en ze zien elkaar dus regelmatig. Iedereen kent iedereen en ook de 3 jongste zijn deze week steeds verdrietig dat deze groep 8 weggaat. Daarna een uitje met de klas naar de bios. En toen tijd voor het echte afscheid. De hele school verzamelde buiten en de rode loper werd klaar gelegd. Ze zongen hun laatste lied en och wat hebben ze gehuild. ( En ja ik ook! Met snikken en alles erop en eraan.) Er werden dikke knuffels gegeven. De beste vriendin werd mee naar huis genomen om bij te komen samen. Het is gedaan. Mijn eerste  keer afscheid van de basisschool. Het viel me zwaar. En haar ook. Nu eerst een paar weken leuke dingen doen en haar klaar maken voor der nieuwe start. Ze gaat het geweldig doen. Zelfs op een school die toch niet keuze 1 blijkt te zijn. Dat weet ik. Janou weet wat te doen. Zij maakt van alles het beste. Zij is de beste.