Onze beste vriendin; de bekkenbodem :-D

De bekkenbodemspier; een tien bij tien centimeter grote, gemiddeld anderhalve centimeter dikke spier die de opening onder in je bekken bekleedt. Het houdt -als soort van hangmatje- de buikinhoud op z'n plek. Het is een houdingsspier. Het is een hulpademhalingsspier. Het is een sluitspier. En het is een spier die een rol speelt tijdens de seks. Een spier met belangrijke taken dus. Die zijn taken een groot deel van je leven onbewust uitvoert. Alles werkt, zonder dat je hoeft na te denken. Totdat je zwanger wordt...

Tijdens de zwangerschap krijgt hij het extra zwaar. De buikinhoud wordt namelijk zwaarder: baby, vruchtwater, grotere zwaardere baarmoeder.... En hij wordt tegengewerkt door het hormoon relaxine, dat alles weker maakt. Ook spieren. Óók de bekkenbodemspier. Zwakker, maar wel harder moeten werken. Aiiiii, gevaarlijke combi. En dan moet daar als finishing touch ook nog een baby doorheen! Geen wonder dat hij na de zwangerschap knock out is. Bij de één erger dan bij de ander. 

De genen bij wie het erger is, die houdt zich automatisch wel koest. De anderen, die denken er zonder kleerscheuren vanaf te zijn gekomen, die doen vaak te snel weer te zware dingen. 'kijk eens hoe fit ik al weer ben!!?' Kicken, die bewonderende blikken van iedereen. Te lang in bed liggen is niet cool. Helaas....

Maar de rekening wordt pas later gepresenteerd. Sommigen komen er na 6 tot 12 weken al achter, tijdens de eerste keer sporten. Spring. Oeps! Voelde ik dat nou goed? Nog eens springen.... Shit! Ja, ik voelde dat goed! Neeeeeeeeee!!!! Ik lek!!!! (tot deze categorie behoorde ikzelf....! Nog onwetend na mijn eerste kind).

Sommigen komen er pas nòg veel later achter. Eigenlijk de meesten. Tijdens de menopauze. Tijdens de overgang komen er weer hormonen in ons lijf die alles slapper en zwakker maken. Zo ook weer die arme bekkenbodemspier. Heeft die je hele leven té hard gewerkt, ben je té snel na je zwangerschappen weer van alles gaan doen, dan kan het zijn dat ie na je 50e alsnog gaat lekken. En dan is het te laat. Niks meer aan te doen.

De reclame van Tena Lady laat doorschemeren dat het onvermijdelijk is, dat op een bepaald tijdstip IEDEREEN last krijgt van urineverlies. Maar dat is niet waar. Het zijn alleen de mensen (vrouwen) die tijdens hun jonge jaren (de periode rond zwangerschap en bevalling) niet lief genoeg waren voor hun onderkantje. Die stoer weer gelijk uit bed hupsten en te snel weer de hardloopschoenen aantrokken. Het ging immers prima! Ja, toen wel....

Misschien is het uncool om na de bevalling niet zo snel weer op de been te zijn. Maar het is wel heerlijk als je in het bejaardenhuis om je heen kijkt en vol trots denkt: hey, maar IK heb nog controle over mijn sluitspier! ;-)

Dusssss, dames. Wees NU lief voor je bekkenbodem. Vooral tijdens en vlak na je zwangerschap. NU is er nog wèl wat aan te doen. Al voel je je nog zo goed, doe rustig aan, belast hem niet te zeer. Daarna braaf bekkenbodemoefeningen doen, waarbij je zowel het accent op aanspanning als ook óntspanning legt (jaja, ontspanning is minstens zo belangrijk!). De rest van je leven. 2 minuten per dag. Daar heb je straks echt profijt van!

Zo, daar kwam even de Zwangerfit-juf in mij naar boven. ;-) Ik geef mijn cursisten het graag mee. En ik vond het ook wel een blog waard. Omdat er niet zo veel blogs over zijn.