Onvoorwaardelijke zussenliefde

Donna is het eerste kind van mij en mijn lief. Maar Donna is niet alleen, nee ze heeft een klein legertje aan trotse zussen en broer. In totaal drie, twee zussen en een broer. Het zijn de kinderen van mijn lief die hij uit zijn eerste huwelijk heeft gekregen. Geen kleintjes meer, nee jong volwassenen in de leeftijd van 23, 21 en 18. Ieder een geweldig individu met het hart absoluut op de juiste plaats, lieverds zijn het. 

Vandaag in de spotlights de zussen. Ik ken ze inmiddels al zo'n 10 jaar, heb het nodige met ze meegemaakt (van helemaal geweldig tot net een tikje minder gezellig). Ik zei altijd 'Alles moet altijd anders bij mij dus waarom nu niet. Ik begin in de puberteit en ga daarna naar de luiers'. Voila! De hele geschiedenis ga ik jullie besparen want na 10 jaar kan ik er meerdere boeken over schrijven. Liever heb ik het over het nu, wat er gebeurt als twee grote zussen te horen krijgen dat ze een klein zusje erbij krijgen en de onvoorwaardelijke liefde die Donna elke dag van ze krijgt. 

Vanaf nu genaamd Bo en Sterre want zo heten deze prachtige meiden.

Vorig jaar mei, inderdaad alweer bijna een jaar geleden, ontdekten we dat ik in verwachting was. Een moment dat onze wereld op z'n kop zette. Het was echt, er groeide iets in mij. Die groei zou er langzaam maar zeker voor gaan zorgen dat ik het niet kon blijven verbergen. Daarnaast waren o.a. wijn, oesters, sashimi, sushi uit den boze en laat dat nu net delicatessen zijn waar ik altijd van genoot. Op een zeker moment moest het de kinderen dus verteld worden alvorens ze zelf hun vermoedens kregen (achteraf bleken ze die toch een beetje te hebben). Het was dus aan mijn lief om zijn kinderen op de hoogte te brengen. Dat is echt makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben hier ten eerste niet te maken met kleine kinderen die gelijk een gat in de lucht springen of denken 'ok' en bovendien alles wat nieuw is dat moet landen en een gewenningsproces door. Werk aan de winkel hoe dit dus op het juiste moment en op de juiste plek te vertellen. 
Na het uiteindelijk verteld te hebben viel er bij mijn lief een last van zijn schouders, het was bekend en er hoefde niet meer geheimzinnig over gedaan te worden. Maar dan. Bo en Sterre, nogmaals vandaag staan de zussen centraal, moesten ieder op hun eigen manier wennen. Vele vragen kwamen, van 'hou je dan ook nog wel van mij' tot 'blijf ik je nog wel vaak genoeg zien' en opmerkingen als 'ik moet echt even wennen' en 'ik ben blij voor jullie maar heb het er zelf wel moeilijk mee'. Vragen en opmerkingen waar je serieus mee om moet gaan, bekeken vanuit hun ogen. Want hoe leuk het voor ons ook was, het was een heel groot gewenningsproces voor hen. De luiers en puberteit uit, toe aan een nieuwe fase in hun leven en ineens komt daar het bericht 'jullie krijgen een zusje'. Niet volledig uit de lucht komen vallen maar wanneer het een feit wordt dan kan niemand meer terug. De maanden die volgend stonden dan ook vol van gewenning, acceptatie en geluk. 

Zondag 31 januari lag ik in het ziekenhuis voor de bevalling van Donna. Aan het begin van de avond belde Sterre om te vragen of ze langs mochten komen, even bij mij kijken en mij succes wensen. Je begrijpt, de maanden zijn verstreken, het bericht is geland, de baby is een feit en bij iedereen welkom. Zo stonden Bo en Sterre met hun moeder, een lieve vrouw waar ik een fijne band mee heb, niet veel later rond mijn bed om een knuffel te geven, te vragen hoe ik mij voelde, hoe lang het nog zou duren en te zeggen dat ze nu toch wel heel erg benieuwd waren. 
Als 'stiefmoeder' (wat blijft dit een naar woord) deed dit mij ontzettend goed. Ik werd gesteund door deze lieve prachtige meiden. Wachtend op hun zusje en hun nieuwe rol. 

Na de bevalling is er een bom van liefde en trots ontploft. Elke dag tot aan vandaag vertellen is onbegonnen werk. Het is in woorden zelfs bijna niet uit te drukken. Zien is zoveel mooier en omvat alles. Donna is hun zusje, Bo en Sterre zijn haar beschermzussen. Beide komen heel vaak langs, niet meer op de eerste plaats voor hun vader maar nu voor hun zusje. De manier waarop ze met Donna knuffelen, over het bolletje aaien, de handjes vasthouden en aankijken zegt alles. Bo en Sterre beschermen haar met al hun trots en nemen haar vol liefde mee in alles wat er in haar leventje komen gaat. Met zoveel gemak pakken ze Donna op uit de box, wiegen ze haar in slaap, krijgen ze haar aan het lachen, geven haar de fles, verschonen de luier en fluisteren haar vele lieve woordjes toe. Donna op haar beurt geniet zichtbaar en weet dat ze in de armen van haar grote zussen veilig is.

Bo heeft al een paar prachtige cadeautjes gegeven en kan niet wachten tot Donna over een aantal weken bij haar en haar vriend mag logeren. Volgende week ga ik met Donna een dag naar Bo toe, wandelen en shoppen. Sterre wilt heel graag met Donna haar kamer slapen en gaat een geschikte dag uitzoeken want 's nachts wakker worden voor een flesje is best een uitdaging, ondertussen wandelt ze wanneer ze kan vol trots achter de kinderwagen en maakt prachtige fotocollages van haar met Donna. 

Alles went, zoveel is duidelijk maar hoe de liefde en aandacht van Bo en Sterre zich naar Donna heeft ontpopt is met geen pen te beschrijven. Ik hou onvoorwaardelijk van mijn dochter en ben ongekend trots. Maar en ja na zoveel jaren Bo en Sterre al te kennen, kan ik oprecht zeggen dat ik ook onvoorwaardelijk van hen hou, trots op ze ben om wie ze zijn en altijd voor ze klaar zal staan.