Snap
  • Mama
  • Gezond

Ontslag ziekenhuis en thuiskomen met Moederdag

Na 4 dagen ziekenhuis weer naar huis. Met ons stil geboren meisje in haar mandje. Op haar kamertje gelegd zodat om afscheid te nemen,

Zaterdag 13 mei 2017

We worden wakker van het ontbijtteam. Vrij snel wordt er bloed afgenomen bij mij om het HB te bepalen. Ik heb redelijk wat bloed verloren, en het HB was niet heel hoog dus het zal er om hangen of ijzertabletten of een bloedtransfusie zal krijgen. Vrij snel krijgen wij te horen dat de waarde 5,4 is. Dus ik hoef geen bloedtransfusie (deze geven ze pas bij een waarde van 5 of lager). Ik krijg wel ijzertabletten en het advies ijzerrijk te eten. Dat deed ik altijd al, dus daar hoef ik niks aan te veranderen. De dag verloopt verder rustig. Er wordt een aantal keer gevoeld aan mijn buik en dat voelt allemaal goed. Later op de dag komt er een gynaecoloog. Ze verteld dat de waardes er mooi uitzien, maar dat ze i.v.m. de zwangerschapsvergiftiging mij vandaag toch nog even hier willen laten blijven in het ziekenhuis. Morgenochtend zou ik naar huis mogen. Prima wat mij betreft. De stap om naar huis te gaan doet mij veel. Naar huis gaan zonder kind, de echte wereld weer in. Mensen onder ogen komen. De arts verteld dat ze de placenta nog grondig gaan onderzoeken. De placenta ziet er erg afwijkend uit en het lijkt op een mola zwangerschap. Maar ze schatten de kans dat dit echt zo is heel klein in. Voor deze uitslag zal ik vrijdag gebeld worden.

Zondag 14 mei 2017 Moederdag

Vandaag mogen wij dan naar huis en mogen Fayèn meenemen in het mandje. Ik zie op tegen het naar huis gaan. Hier in het ziekenhuis is nog even niks en niemand. Thuis draait het leven gewoon door. Wij krijgen de papieren mee om Fayèn te kunnen aangeven en voor het crematorium. Ik kijk als we op weg naar huis gaan een beetje op Facebook. Het is natuurlijk Moederdag, maar Moederdag zal nooit meer hetzelfde zijn voor mij. Natuurlijk ben ik blij en trots dat wij Shania hebben, maar wat heb ik een verdriet van ons tweede dochtertje Fayèn. Met de zwangerschap van Fayèn had ik gehoopt dat dit de laatste zal zijn. De onzekerheid in een zwangerschap vind ik slopend, maar weet ook waar ik het voor doe. Het thuiskomen vind ik zwaar. Shania is bij tante Mendy. Het is maar een leeg en stil huis. Ik ben doodop als wij eenmaal thuis zijn.

’s Middags komt de uitvaartondernemer Eric langs. Hij heeft coldpacks meegenomen, die wij onder Fayèn kunnen leggen zodat ze goed gekoeld blijft. De rouwkaart is klaar en wat is hij prachtig geworden. Hij heeft echt goed geluisterd en goed begrepen wat wij wouden. Een handje afdrukje van Fayèn staat op de voorkant van de kaart, op ware grote. De tekst in de kaart is allemaal in fuchsia kleur, zwart vonden wij zelf te hard overkomen. En haar mandje is ook fuchsia. Vandaag worden de kaarten allemaal verstuurd, zodat iedereen ze maandag in huis heeft. Besloten is dat er dinsdagavond en woensdagavond bij ons thuis condoleren is. En als mensen willen, kunnen ze kijken bij Fayèn. Vrijdagochtend zal de crematie zijn in besloten kring. Fayèn wordt op de derde slaapkamer gelegd, dat zou ook haar kamertje worden maar moest nog heel veel aan gebeuren. De papieren vanuit het ziekenhuis worden nagekeken door Eric en al snel is de conclusie dat het allemaal niet klopt . Veel dingen zijn niet ingevuld, dit zal niet geaccepteerd worden. Dat betekend terug ermee naar het ziekenhuis en de wijzigingen laten aanbrengen. Een toch wat slordige fout in deze situatie.

’s Middags laat in de middag komt Shania weer thuis. Dolenthousiast en wilt graag kijken bij Fayèn. Het is tenslotte haar zusje. We betrekken haar ook overal bij. Ze kan er goed mee omgaan, zo lijkt het voor nu.

’s Avonds komen vrienden langs. Dat is fijn. Ik kan mijn verhaal kwijt en dat vind ik fijn. Fijn dat er gelijk mensen voor je klaar staan, maar daarbij ook eerst de vraag of ze welkom zijn. Er wordt meegedacht en dat is erg fijn.

Dinsdag 16 mei 2017

Jaco is over de dag vooral druk alles te regelen. Ik heb veel last van flinke naweeën. Jaco gaat naar het WKZ om de papieren in orde te laten maken. Later naar de gemeente Utrecht om daar alles in orde te maken. Ik bel zelf later op de dag met de huisarts. Ik slaap niet, maar wil graag een beetje fit zijn voor vrijdag als de crematie is. Ik krijg een assistente aan de lijn, leg het verhaal uit. Geen reactie, niks van sterkte of iets. Gewoon heel nuchter terug, ik zal met de arts overleggen en je kan terugbellen tussen 16.00 en 16.30 uur. Euhm…oke. Beetje overdondert van haar reactie. IK had op zijn minst eigenlijk toch een sterkte verwacht. Niet veel later word ik gebeld door mijn eigen huisarts. Het WKZ had het verhaal al doorgestuurd. Jeetje wat een situatie en wat heftig allemaal is haar reactie. Ze verteld dat ze het naslagwerk erbij moest pakken wat de tripoide 69 xxy nou eigenlijk inhield. Daarnaast nog de zwangerschapsvergiftiging erbij dus dat ik toch wel weer erg veel pech had. Ze schrijft gelijk inslaapmedicatie voor, heel fijn.

’s Avonds is het condoleren. Ik heb nog flinke naweeën maar bijt mij er wel doorheen. Zelfs twee nichtjes uit Drenthe komen langs. Maar moet eerlijk toegeven dat ik blij was het voorbij was. Die naweeën opvangen staand met allemaal mensen erbij is niet echt gemakkelijk.

Woensdag 17 mei 2017

Vandaag weer een dag met flinke naweeën. Het hoort erbij. Ik had de huisarts nog wel gebeld, omdat ik er behoorlijk last van heb en er ook flinke bloedstolsels los laten. Wat ook nog op een rest placenta kan duiden. Maar er wordt gezegd dat dit er allemaal bij hoort. Daar moet ik het mee doen.

’s Avonds weer condoleren en er komen echt veel mensen. Veel meer als gisteren. Wat fijn dat er zoveel mensen komen om te laten zien dat ze meeleven. Veel mensen schrijven ook wat op in het boekje van Fayèn. Een hoop mensen nemen ook een kijkje bij Fayèn, sommige bewust niet. Wat beide prima is. Ik kan mij voorstellen dat het afschrikt. Ze is zo klein. Maar aan de andere kant zo compleet en af waardoor ze er ook heel mooi uitziet. Ook vanavond weer last van flinke naweeën. Ff doorbijten nog.

Op de foto het plekje van Fayèn op de slaapkamer. Ze is thuis.

6 jaar geleden

Ik had gewoon paracetamol, maar dat werkte niet echt helaas

6 jaar geleden

Dank je wel dat je de zwaarste momenten in je leven deelt. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn voor je en stuur je alle kracht en liefde toe.

6 jaar geleden

Wat een mooi eerbetoon aan jouw dochter. Ik wil jullie heel erg veel sterkte en kracht toewensen. Dikke knuffel

6 jaar geleden

Ik lees al even mee met je blogs en wil nu toch even reageren. Ik zit met tranen in mijn ogen je blogs te lezen. Wat verschrikkelijk om dit mee te moeten maken. Ook de foto van jouw vinger met Fayèn haar handje, zo volmaakt! Super mooie naam heeft jullie dochtertje ook! Mijn dochtertje heet Vayenne. Jeetje, ik leef zo met je mee en dan ken ik jullie niet eens persoonlijk. Wil jullie dan ook echt veel sterkte toewensen met de komende tijd! Liefs!