Onterecht beschuldigd..

Huh? Zwanger? Kan ik dit wel? Kan ik wel een goede mama zijn? Kan ik het kindje alles geven wat ik hem/haar wens? Zal het van mij houden? Wat als de zwangerschap wordt afgebroken? 

Ver weg stopte ik al mijn onzekerheden, positief ging ik de zwangerschap in, helaas ging dit niet zonder slag of stoot maar liet mij zeker niet van de wijs brengen. 

Destijds werkte ik ook nog 32 uur voor een winkelketen, dat vond ik geweldig. Ik gaf mij 1000% daar, zo ook tijdens mijn zwangerschap. Ookal viel ik flauw op de werkvloer, mocht ik opslot zelf niet meer rijden omdat ik zoveel flauw viel ik bleef naar mijn werk gaan (mijn man was zo gek om mij daar iedere morgen rond 06:15 af te zetten) overuren maken niet normaal! 

Ik weet het zeker, ik heb mezelf meer dan gegeven. 

Want wat was ik zenuwachtig om mijn toenmalige manager te vertellen dat ik zwanger was, want in mijn beleving reageerde hij daar nooit echt gezellig op. Dit bleek ook, had net een vast contract dus hij zal wel gedacht hebben dat ik 'm d'r ingeluisd heb, dit was absoluut niet zo, maar echt enthousiast was die ook niet. 

Toch bleef ik hem er van overtuigen dat ik dit kan, dat ik met een kindje in mijn buik me meer dan kan geven, dat ik snachts uit m'n bed kom om storingen op te lossen, of wanneer er koelingen kapot gaan ik daar sta midden in de nacht! 

Ik heb doorgewerkt tot 4 weken voor de uitgerekende datum, toen ik klaar was, werd er toch een klein feestje gevierd. Gelukkig werd toen gezien hoe hard ik heb gewerkt en mijzelf heb gegeven ook door mijn toenmalige manager. Die was zeer tevreden. Wat een voldaan gevoel had ik zeg! Wat voelde ik me gewild. 

Maar nu kon ik gaan genieten van mijn zwangerschap. Nog geen 2 weken later was Niek daar al, zo lang heb ik niet van mijn eigen tijd nog kunnen genieten, maar dit hoefde ook niet want Niek maakte mij compleet en voor de eerste keer mama. 

Nadat ik 3 maanden had genoten van Niek en het thuis zijn, wist ik dat er ook weer gewerkt moest worden. Omdat ik altijd een leidinggevende functie heb gehad en dit wilde behouden maar wel met minder uren, wist ik eigenlijk al dat dit niet samen ging. Toch ging ik het gesprek aan met mijn toenmalige manager om te kijken of er iets geregeld kon worden, dit was helaas niet het geval. Dus heb ik besloten om voor mijn gezin te gaan en helaas een hele leuke, fijne baan op te zeggen. 

Na mijn zwangerschap heb ik er nog 2 weken gewerkt, heb toen ook weer alles gegeven. Helaas liep het toen niet zo lekker allemaal en hadden ze te kampen met veel Diefstallen. Ook toen heb ik alles tot op de bodem uitgezocht en informatie aangereikt. Helaas,  brak mijn officiële laatste dag aan, ik kreeg een afscheidsfeestje dit zou gepland worden samen met de assistent manager want die waaide ook uit. Hier keek ik enorm naar uit! 

Helaas is van dat afscheidsfeestje nooit meer iets terecht gekomen omdat ik daarna van diefstal werd beschuldigd terwijl ik onschuldig was. Je zou denken dat je toenmalige manager waarvan je dacht een hele goede band mee te hebben opgebouwd dit met mij zou willen uitzoeken. Want ik was 100000% zeker van mijn onschuld en heb altijd alles bewaard om aan te kunnen tonen dat als er dit soort praktijken zich voor zouden doen ik mezelf zou kunnen verdedigen. Helaas bleek dit minder waar, na een enorm verdrietig telefoongesprek met hem, liet hij mij weten de kant van een ander te kiezen, althans niet met zoveel woorden maar wel met zijn daden. Wat een intens verdriet heb ik gehad echt een steek in mijn rug. Kapot ben ik er van geweest. 

Nooit heb ik mijn onschuld kunnen aantonen, nooit heb ik rechtvaardigheid gekregen voor het onrecht wat mij is aangedaan en dat te bedenken dat je 3.5 jaar lief, leed, hard werken, overuren en 1000% inzet hebt gegeven aan hem en aan het bedrijf.. 

Voor mij een klap in mijn gezicht die nog heel lang effect op mij heeft gehad. Gelukkig weet ik wat ik waard ben inmiddels en weet ik dat mensen fouten kunnen maken maar zeker weten weet ik dat ik ben te vertrouwen en ga voor wat mij lief is en absoluut niet tegen onrecht kan?! 

Hebben jullie ook wel eens een dieptepunt bereikt? Of een ervaren verhaal? Graag zou ik meer hoorbaarheid voor deze verhalen willen creëeren want het is te zot voor woorden dat je wordt weggeduwd en beschuldigd voor iets wat je nooit hebt gedaan!