Ons suikervrije leven, hoe gaat het nu?

Mijn antwoord is ja. Het is prima te doen met kinderen. Het is in het begin even aanpassen en wennen. Maar als je eenmaal weet wat wel en niet kan binnen een suikervrij leven, dan is het echt goed te doen. Ik moet er wel bij zeggen dat wij ervoor hebben gekozen om vooral geraffineerde suikers te mijden. Er zijn mensen die ook geen fruitsuikers consumeren, wij doen dat wel. Onze kinderen eten gewoon vers fruit en ook appelstroop en honing staan op ons lijstje. Het is net wat je zelf wilt en hoe ver je erin wilt gaan.

Inmiddels eten we nog zoveel mogelijk suikervrij. Wel moet ik eerlijk bekennen dat er stiekem toch wel weer teveel suiker naar mijn zin in huis is. Dat gaat geleidelijk. Eigenlijk zonder dat ik het in de gaten heb. Het zit hem vooral in de makkelijke maaltijd. Nu Kleuter naar zwemles gaat, eten we eens per week makkelijk. Ik probeer het zo gezond mogelijk te maken, maar af en toe trek ik gewoon een pot kan-en-klare soep open. Ik heb dan geen zin in gedoe. Kleuter is bekaf van het zwemmen en heeft flinke trek. Dan heb ik geen zin om nog eens te koken.

Met verjaardagen stuiteren we ook rond van de suikers. Want we hebben als regel dat de kinderen dan gewoon lekker mogen eten wat ze willen. Binnen de perken, dat dan weer wel. En ook manlief en ik eten dan wel eens gezellig een taartje mee. Al kunnen wij ons beter inhouden in vergelijking met Kleuter en Diva. We hebben bewust voor deze regel gekozen omdat we vinden dat onze kinderen gewoon kind moeten zijn. En daar hoort af en toe wat snoepen ook bij. Thuis krijgen ze eigenlijk geen snoep, dat weten ze en accepteren ze ook.

Nu met de feestdagen voor de deur ben ik aan de ene kant extra streng. Ze krijgen overal al pepernoten en ander snoepgoed. Thuis probeer ik dat binnen de perken te houden. Anderzijds laat ik de teugels ook wat vieren. Bij Sinterklaas horen nu eenmaal pepernoten (vind ik) en dat wil ik ze niet onthouden. We maken ze zelf naar suikervrij recept. Maar soms ontkomen we er niet aan. Bijvoorbeeld op school van Kleuter of als we in het winkelcentrum lopen. Dan krijgen ze ook wat pepernoten en dat is prima. Ze genieten er van.

Er is één ding wat we nooit meer anders gaan doen. En dat is onze suikervrije ontbijtkoek. Want die is echt heerlijk. Onlangs kregen we ergens een plak gesneden ontbijtkoek. 'Vroeger' vond ik die heerlijk, nu niet meer als ik eerlijk ben. Onze eigen ontbijtkoek, of 'koek' zoals wij die noemen, is veel lekkerder. Onze ontbijtkoek mag eigenlijk niet de naam ontbijtkoek krijgen. Wij eten hem wel bij het ontbijt, maar noemen het gewoon koek. De koek lijkt meer op een kruidcake, maar dan veel steviger.

De kids zijn er ook dol op. We maken hem ook samen. Sterker nog, ik krijg geeneens de kans om hem alleen te maken. Zodra Kleuter en Diva horen dat ik een koek ga maken, zijn ze er als de kippen bij. Ze pakken hun krukje en gaan bij me staan. Kleuter weegt het meel af en Diva voegt de melk toe. Met z'n drietjes tellen we de juiste hoeveelheid scheppen appelstroop en diksap. Samen roeren we tot het de juiste dikte heeft. Daarna gaat het mengsel in de bak en de oven in. Kleuter staat te trappelen, want hij mag de bak leeg lepelen. En Diva likt met smaak de spatel schoon. Hun snoetjes plakken aan alle kanten, ze genieten. En daar kan ik dan weer enorm van genieten.