Ons meisje heeft opa en oma nog nooit ontmoet

Vanaf het moment dat ik mijn schoonmoeder ken, gaat ze lijnrecht tegen mij in. Als ik geel zeg, zegt zij rood. Als ik zeg dat mij woensdag uit komt, zegt zij dat haar donderdag beter uit komt (omdat ze weet dat ik donderdag niet kan). Als mijn vriend, inmiddels man, even naar de wc is. Worden er boekjes open gedaan over avontuurtjes met vrouwen in het verleden en worden zijn exen de hemel in geprezen. Commentaar geven op mijn ouders én mijn opvoeding staat ook standaard op het programma, maar wel sugarcoated, zodat haar zoon het niet door heeft en later zou zeggen ‘ach ze bedoelt het goed’.

Want het gaat er bij hem thuis heel anders aan toe dan bij mij thuis. Zijn opvoeding is het complete tegenovergestelde dan dat van mij. Mijn ouders zijn heel vrij en relaxed. Alles mag en we hebben een hele goede band met elkaar. Bij hem leeft iedereen langs elkaar heen maar gelden er hele strenge regels: om 18:00 uur aan tafel, verplicht de tafel samen afruimen waarna vervolgens met zijn allen op de bank tv gekeken moet worden. Op zich helemaal niet erg, ieder zijn ding en ik probeer mij er voor open te stellen. Maar als je je al niet welkom voelt én ook nog eens je stinkende best moet doen om je open te stellen. Nee daar heb ik na 5 jaar proberen de energie niet meer voor.

Godzijdank is de tijd daar om samen te gaan wonen (lees: hij uit huis). Dan denk je er vanaf te zijn, het tegendeel is waar helaas. In de beslissing wat voor huis het gaat worden, de prijs van het huis, de locatie en de inrichting, probeert zij haar zin door te duwen door in te spelen op haar zoon als ik er niet bij ben.

Eenmaal samen wonend, heeft zij steeds sterker het gevoel geen controle meer te hebben over haar zoon en begint het ‘bewerken’ van haar zoon toe te nemen, tot grote verbazing van mij. Als zij op bezoek is? Oh wee als ik er niet bij ben! Ben ik boodschappen doen of lig ik futloos in bed? Dan gaan schoonpa en schoonma kwaad naar huis. De keukenkasten, slaapkamer en badkamer zijn haar eigendom want ze wandelt hier schaamteloos doorheen. Zit je op dat moment de wc of sta je in je string? Ach we zijn toch familie, doe niet zo moeilijk. Zegt hij een afspraak met pa en ma af? Dan is de vraag niet of hij een kwaad berichtje krijgt, maar wanneer. Met de boodschap dat ik een spelletje aan het spelen ben en hem en zijn ouders uit elkaar probeer te drijven.

Ook tijdens mijn zwangerschap blijven de beschuldigingen doorkomen. Manieren om haar zoon te kunnen beïnvloeden haar kant te kiezen wordt een fulltime ding voor haar: wisselende tactieken worden gebruikt en diverse middelen worden er ingezet. Familieleden, vrienden en kennissen, overal word ik met de nek aangekeken. Wat voor plannetje heeft ze nu weer in petto voor ons?

Terwijl wij gewoon - als het weer een tijdje stil is vanaf haar kant en ze aan het broeden is op een nieuw plan - heerlijk ons leven leiden met zijn tweetjes en mijn dikke buik. Toch levert het me enorm veel stress op als er weer een actie van die kant komt. En stress tijdens de zwangerschap... en no go voor mij. Dus ik verbreek tijdelijk het contact, het is tijd om de focus te leggen op mijn zwangerschap en te genieten. Ik app haar dat als het kindje er is, ze het kindje altijd mogen zien. Maar ze mogen nooit alleen met ons kindje zijn, ik vertrouw ze gewoon niet. Niet zo gek toch? Mijn man staat ook helemaal achter deze beslissing.

Haar reactie hierop? Dat ik een slechte moeder ga worden en dat ze zich enorm zorgen maakt om haar zoon en zijn kind. Je begrijpt dat dit de druppel voor mij is en ik definitief het contact verbreek. Dus ook het contact tussen ons kindje en opa en oma. Mijn man vind het jammer, maar staat achter mijn keuze.

Eerlijk? Ik voel me verlost en vrij. Heerlijk. Ons kindje is inmiddels 10 maanden en ik krijg wel eens een opmerking dat je je kindje het contact met opa en oma nooit mag en kan ontzeggen en dat het nou eenmaal familie is. Je hebt geen keus, mondje dicht en je eroverheen zetten.

Ze heeft één opa en oma en geloof me, die tellen voor 10 opa’s en oma’s. Wat voor boodschap geven wij ons kindje mee als ik naar hen toe blijf gaan? Dat het oké is om je belachelijk te laten maken, niet voor jezelf op te komen en zogenaamd gezellig met zijn allen koffie te drinken terwijl de sfeer van een kilometer afstand om te snijden is?

Nee, dat is niet een boodschap die wij willen meegeven aan ons kindje. Want je hebt ALTIJD keus en je bepaalt zelf hoe je je leven invult en aan wie je energie besteedt.

Nu ben ik heel benieuwd naar jullie mening. Contact verbreken met je schoonouders not done? Of juist wel?

Beeld: Rebecca Bout Fotografie