Ongevraagde tips en adviezen

Een poos geleden schreef ik een blog. Een gewoon blog met wat hersenspinsels en wat ik van mijzelf vind. Mijn blog nodigde ook helemaal niet uit tot het geven van tips en ook vroeg ik er niet om maar toch kreeg ik ze.

SCHREEUW!

Ik wil geen tips en adviezen en zeker niet ongevraagd. Soms wil ik namelijk gewoon even wat kwijt. Ik vind het zo bizar dat ongevraagd tips en adviezen geven. Dat wil niet zeggen dat ik het nooit doe hoor! Ik maak mij er ook echt wel schuldig aan. Dat irriteert ook. Dan hoor ik het mijzelf zeggen en ben ik in staat om mijzelf een klap te verkopen. 

Het gedoe begint al als je zwanger bent. Tips als je last hebt van kwaaltjes, adviezen over de uitzet en het meest jeukerige; genieten. Te pas en te onpas hoor je dat je wel moet genieten. Niet alleen tijdens je zwangerschap, maar ook als de baby is geboren. Bij de aankondiging op Facebook zeggen 80 van de 100 felicitaties 'geniet er maar lekker van'. Ik zeg het zelf ook wel eens, maar heb daar dan vaak ook weer spijt van. Het is namelijk niet iedereen gegeven om te genieten. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Vul ze zelf maar in. Ook heeft het woord 'genieten' voor iedereen weer een andere betekenis. Ik kan genieten van de avonduren. Als beide meisjes op bed liggen en ik ongestoord minstens 4 afleveringen van (op dat moment) mijn favoriete serie kijken. Of als ik om 22.00 uur in bed kruip met een boek dat al weken ligt te wachten. Of als ik op zondagochtend in alle vroegte in het donker met koffie op de bank zit. In mijn eentje. Zo zie je maar dat mijn genieten niet jouw genieten is of andersom.

De meest jeukerige is wanneer iemand op vakantie gaat: “Genieten maar!”. Alsof dat niet gaat gebeuren. Er zal niemand zijn die je een vervelende vakantie toewenst of zegt dat je niet moet genieten. Ik doe vaak mee maar probeer er op te letten en wens iemand een 'fijne vakantie' toe. Enfin, je snapt vast wat ik bedoel.

Elke fase kent zijn eigen tips en adviezen. Zo stond ik laatst midden in de Jumbo naast een krijsende peuter die geen zak konijnenvoer in het karretje mocht leggen. We hebben geen konijn, dus ik zie het nut er niet van in. Ongevraagde tip: mocht je een keer in dezelfde situatie zitten; neem een bandrecorder o.i.d. mee of onthoud ze. Je piest in je broek van het lachen:

- "Ach, een zakje konijnenvoer, hoe erg is dat nou om mee te nemen?"

- "Gewoon negeren hoor, ze houden vanzelf op"

- "Misschien kan je iets anders er tegen overzetten, een lekker toetje ofzo?"

- "Loop maar weg, ze mist je zo vanzelf"

En zo kan ik nog wel even doorgaan. De driftbui duurde overigens maar 2 minuten, toen kreeg ze een sixpack bier in het vizier dat we overigen ook niet nodig hadden.

Maar die ongevraagde tips en adviezen. Wat beweegt men om altijd maar te willen doen? Als ik namelijk ongevraagd advies krijg ben ik bijna altijd geneigd om het tegenovergestelde te doen. Ook al is het een goed advies. De meest irritante beginnen altijd met: “Als ik je een tip mag geven...” NEE! Dat mag je niet. Ik heb dat dus ooit tegen iemand gezegd die zo een gesprek begon (ik was hoogzwanger in de zinderende zomerhitte en zat bomvol hormonsters). Dat ik liever geen tips ontvang. De wenkbrauwen schoten een meter in de lucht en enigszins snibbig zei ze dat het alleen maar goed bedoeld was. Haar uitgelegd dat dat misschien wel zo is, maar dat ik er geen behoefte aan heb. De tip kreeg ik overigens alsnog. En was waardeloos.

Als iemand vraagt om tips en adviezen dan sla ik mijn eigen almanak open en tover de meest vreemde, rare, goede en waardevolle dingen tevoorschijn. Of ze nou helpen of niet, iemand van advies dienen en hem/haar daar al dan niet mee helpen geeft bijna altijd een goed gevoel. Zeker als het een herkenbare situatie is en je jouw ervaring kan delen. Want ik denk dat dat een hele grote rol speelt; jezelf een schouderklopje kunnen geven als jouw tip als beste uit de bus kwam.

Dan ga ik nu maar even genieten van een welverdiend kopje koffie. Met een tip van mijn zus; de serie Black Mirror op Netflix. Dubbel genieten.