OH NEE, MIJN BABY WORDT 1 JAAR!!

Ik kijk naar mijn slapende zoontje en aai hem zachtjes over zijn bolletje. Wat is hij gegroeid. Ik kijk naar zijn kleine vingertjes die zich in mijn shirt haken en kus zijn voorhoofd. Mijn baby, wat heb ik toch van jou genoten! Wat ben ik dankbaar dat wij dit nog eens mee mochten maken. Wie had dat gedacht, dat er toch nog een baby zou komen.

Ons ukkie heeft nog een oudere broer en zus. En voor een aantal jaren dachten wij met ons koningskoppel, helemaal compleet te zijn. Af en toe bekroop me het gevoel.. 'Hmmm ik zou toch nog best eens zwanger willen zijn, een baby willen knuffelen en ons gezin uitbreiden met nog meer geluk'. Ik stopte het gevoel weg, want onze slaapkamers waren immers gevuld en het dagelijks leven was soms al druk zat, met school, playdates, hobbies van de kinderen en laat staan ons werk en huishouden. Nee nee, wij hadden geen ruimte voor nog een baby, het is goed zo. Dit werd met de tijd een mantra die ik mijzelf voorhield. 'Sharon, niet toegeven aan die babykriebels, het is goed zo!'.

Het was 20 Februari 2015. Mijn man was jarig en wij waren met zijn 2en er op uit. Heerlijk, kindloos uiteten. Even alone time, en naast papa en mama zijn ook even wat tijd besteden als man en vrouw. Wat keek ik hier naar uit. We gingen naar een wok waar je uitgebreid van alles kon eten. All-you-can-eat! Oh men.. dat is echt aan ons besteed. Wij eten die restaurants FAILLIET. (En mensen die ons kennen weten wat ik hier mee bedoel haha).

Maar dit keer was het anders. Het vlees smaakte mij niet. De zalm en garnalen vielen niet in de smaak. En de geur van de wok maakte me gigantisch misselijk. Shit, ik had me hier zo op verheugd. Ik forceerde nog wat eten naar binnen, maar al snel had ik het gezien. Ik hield het maar bij mijn vers geperste Jus'd Orange. Mijn man keek me aan. Bezorgd maar ook lichtelijk vermaakt. 'Ik denk dat we maar eens een test moeten gaan doen, denk je niet?'

Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag haalde we een test in huis en direct nadat de test werd uitgevoerd en voordat ik bij mijn man kwam om samen de resultaten af te wachten, verscheen er 2 streepjes op de indicator. Onze ogen werden GROOT! Omg, het is echt. Wij krijgen een 3e kindje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wij namen ons voor, dat dit echt echt echt de aller laatste zou zijn. En ik zou alles, maar dan ook alles uit de kast halen om te genieten van mijn aller laatste zwangerschap en aller laatste babyperiode. We legde alles vast, van zwangerschaps fotoshoots, pretecho, bevallingsvideo, newborn fotoshoot, mini hand en voet afdrukjes. Oh wat was dit heerlijk. Wat geweldig mooi dat uit liefde zulke mooie wezentjes ontstaan. Naar onze gelijkenis, maar met een hele eigen identiteit. Meer dan ooit stond ik stil bij de pracht van het leven. Ik was meer bewust van elke fase en dit keer gaf ik mijn 3e langdurig borstvoeding. Hij heeft zelfs het eerste half jaar niks anders gehad dan alleen mijn melk. En wat groeide hij goed. Wat waren we trots op onze 3e, op ons gezin, op ons als ouders.

Vandaag is mijn lieve kleine 3e kind, 11 maanden en 30 dagen oud. Vandaag is zijn aller laatste dag als BABY. En wat ik nooit eerder zo sterk heb ervaren is dat ik ontzettend tegen morgen op zie. Hoewel ons ukkie morgen even groot zal zijn als vandaag, is hij morgen officieel geen baby meer. Emoties nemen het zo nu en dan van mij over. 

De babyfase is voorbij, voor altijd.