Oei!! En toen..

Wel eens iets meegemaakt waarvan je altijd hebt gezegd: "Tja, dat overkomt een ander, maar mij vast niet hoor!", en dat het je dan toch overkomt..??

Ergens vind ik het best genant, maar ik moet het toch even kwijt omdat ik het eigenlijk echt heel bizar vind dat dit ons overkomt. Lijkt een héél heftig ding misschien als je het nu zo leest terwijl, vergeleken met andere zaken die mensen mee kunnen maken, het reuze mee valt. Maar voor mij is het op dit moment toch wel 'een dingetje'..

Oké komt ie:

Na de geboorte van mijn dochter (bijna 1 jaar geleden) ben ik niet meer met de pil gestart. Combinatie van borstvoeding geven, tijdens de 'pil-loze-tijd' het gevoel hebben meer mezelf te zijn (lees: zonder toegevoegde hormonen) en een sowieso altijd al aanwezige grote aversie tegen medicijnen (ivm met heftige reacties op 9 v/d 10 medicijnen) Vandaar dat we tot nu toe de condoom als anticonceptie middel hebben gebruikt.

Tot nu toe ook goed gegaan, maar je voelt hem misschien al aankomen: oei! Gescheurd.. En dan.. Ja, dan moet je ineens een keuze maken: wel of geen morning afterpil? We hebben altijd gezegd dat wanneer het perongeluk gebeurd dat het dan net zo welkom zal zijn als wanneer het gepland zou zijn. Maar als je er dan zo voor staat is het toch even schrikken! Het is in eerste instantie namelijk niet onze keuze om zo snel na ons dochtertje voor een tweede kindje te gaan..

Inmiddels hebben wij onze keuze gemaakt, vrij snel eigenlijk. Gebaseerd op een wederzijds gevoel wat we allebei hadden (en voor sommige mensen zal dit ontzettend 'zweverig' overkomen, maar): "Things happen for a reason, het is goed zo.."

Het feit dat ie gescheurd is zegt natuurlijk niet dat ik ook gelijk zwanger zal zijn, maar goed je weet het niet..

In ieder geval geen morning afterpil voor mij. En nu dus maar afwachten.. Spannend.. (maar tegelijkertijd voorzichtig aan ook best een beetje leuk..)