Ode aan mijn moedertje de liefste Oma die er is.

Hé mam, wacht even met lezen en pak eerst even een doos tissues!

Lieve Mama,

4 jaar was ik dat je mijn moeder werd. Ohh wat vond ik dat verschrikkelijk stom zeg. Jij die nu met mijn papa was? Nog een vrouw waar hij van houd? Is het nu echt voorbij? Komt mijn moeder dan echt niet meer terug?

Zo klein als ik was, bedacht ik toch dat jij de schuld was dat mijn moeder vertrokken was. We hebben zelfs familie filmpjes dat ik je sloeg. Hoe oud was IK? Opweg naar duinrel picknickend in de regen? 8? 10? Wat een rot gevoel geeft me dat zeg dat filmpje. En dan die weg lopende puber die gewoon ruim 2jaar niks meer van zich laat horen. Tot die berugte nacht dat ik belde kunnen jullie me alsjeblieft komen halen? Ik was nog niet omgedraaid en jullie waren er al.

Als ik er aan terug denk spijt het me echt verschrikkelijk erg wat een tijd zou dat voor jullie geweest zijn zeg.

Zo dankbaar dat ik meteen weer terug mocht komen zonder een cent, zonder kleren zonder ook maar 1 ding. Het maakte niet uit jij zag me als jou dochter dus jij was daar voor mijn.

Veel jaren volgende met ups en downs.

Tot dat ik zwanger was. Onze band werd steeds sterker steeds hechter. Jij stond en staat elke minuut voor me klaar. Ik hoef je maar te bellen te appen en je lied alles vallen. Overal ga je mee naar toe nergens deed je moeilijk over. God wat hou ik veel van jou!!

Tussen alle weekenden die ik bevallen kan kies ik het weekend uit dat je gezellig met pap een weekend weg zou gaan. Grote twijfels of ik je bellen moest. Net een uur voor je ging toch maar even laten weten dat het begonnen was. Heel stoer vertellend ik dat je best weg kon gaan hoor. Het kan ook allemaal 3 dagen duren. Maar zo blij dat ik was dat je zei dat je bleef. Want ik had je gewoon nodig, dicht bij me niet in Duitsland.

Eenmaal bevallen was het ook het eerste wat ik dacht. Ik moet me moeder bellen de nieuwe liefte uit ons leven laten zien. Helaas ging het slecht met me en kan ik me er niet veel van herinderen ik weet dat je er was maar dat je snel weer weg was. Ik voelde me zo rot ook de eerste kraamweek ik kon het niet aan al die mensen al die drukte. En jij zag dat dus jij cijverde jezelf weg. Eigelijk achteraf gezien zo stom want jou had ik juist nodig. Maar alles ging langs me heen. Gelukkig was je de weken er na er elkedag.

Verliefd als een puppy op mee kleine man. Ik denk zelfs net zo verliefd als ik. Wat een leuk kereltje hé?

Wat ik je graag wil vertellen is; dat ik van je hou echt heel veel! Dat het me spijt dat dat zo lang moest duren. Je bent een geweldige moeder. En een nog veel betere Oma dankjewel dat jij en pap er altijd voor ons zijn.