Ode aan het kind die mij moeder maakt.

Tien jaar geleden kwam ik erachter dat ik zwanger was. De timing was misschien niet zo handig, omdat ik nog op school zat en vrij jong was. Iets meer dan zeven maanden later lag er er na 32 uur hard werken opeens een hummeltje op mijn borst en vulde mijn hart met liefde.

Op dat moment dacht ik dat ik nooit meer van iemand zou kunnen houden. Oh boy was I wrong! Bij zijn eerste lachje, zijn eerste stapjes, elke omhelzing, alle lieve woorden die uit zijn hart via zijn mond naar buiten stromen kwam en komt er steeds een beetje meer liefde bij.

Lieve Robin,

Nu ik in de laatste fase van mijn studie zit en de loodjes geen loodjes meer zijn, maar complete tientonners en ik eigenlijk jou niet alle aandacht kan geven die ik zou willen; zeur je niet, ben je begripvol en zorg je een beetje voor mij.

Af en toe hebben wij natuurlijk ook wel eens ruzie, maar als we het dan weer goed maken en ik voel jouw (met de jaren langer wordende) armen om mijn hals voel en een kusje geef op je (nu nog) zachte wangetjes vult mijn hart zich weer met een beetje meer liefde en geluk.

Lieve Robin, mijn lieve Robin. Elk jaar ben ik super blij en trots met/op jouw (eigen gemaakte) cadeaus. Maar het grootste en mooiste cadeau op moederdag is dat ik elke dag jouw moeder zijn mag! ❤