November 2017

We springen even door naar november  2017.

Sochtends worden we wakker, het is een spannende dag. Vandaag hebben wij onze eerste gesprek bij de oncoloog. Met tegenzin word je wakker, want je hebt er geen zin in. Je bent bang, bang voor de tegenslag, bang dat er niets meer is. Samen liggen we in bed,onze kleime vriend huppelt vrolijk om ons heen. Gaan we schommelen papa? En je komt  overeind, goed idee vriendje, dat gaan we doen! Ik kijk uit het raam, verdrietig kijk ik naar jullie, blij, want jullie zijn zó leuk met elkaar, bang, wat zal ons vandaag weer gaan brengen?

wat zal de arts ons gaan vertellen? Tot nu toe weten we alleen dat je dood gaat, we mochten immers "blij" zijn met 5 jaar. Dus hoe kun je positief het gesprek in gaan?

We lopen het ziekenhuis in, Samen met je zusje en onze beste vriendin, want versterking is altijd handig. Een vriendelijke man stelt zich aan ons voor. We noemen hem dokter frank. 

Dokter frank komt met allerlei opties en ideeën, we geloven onze oren niet, want je ging toch dood? En nu is er "ineens"  zoveel.

De volgende stap is om te beginnen met de braf remmers, deze pillen moeten er voor zorgen dat de tumoren kleiner worden, gebeurd dit, dan stap je over naar de immunotherapie, om het laatste zetje te geven.