Nieuwe superkracht

Ik heb er een nieuwe superkracht bij. Hij is gekomen na de geboorte van onze Wies en komt zo nu en dan opzetten. Vooral als mijn schoonmoeder er is. De komst hiervan overviel me maar zat er natuurlijk wel aan te komen.

Ik bezit blijkbaar tegenwoordig de kracht om onzichtbaar te worden tegen mijn zin in. Ik verdwijn gewoon als sneeuw voor de zon. Het rare van dit fenomeen is dat het vooral ontstaat als mijn schoonmoeder er is.

De band met mijn schoonmoeder is altijd al erg fragiel geweest. We liggen verre van op 1 lijn en dat botst. Ik houd me al jaren in om de goede vrede te houden. Ik zag haar gelukkig ook niet zo vaak. 

Echter dat is verandert. Sinds de komst van ons meisje komen ze om de 2 weken langs (wonen op bijna 2 uur rijden). Hierbij is een obsessie ontstaan bij haar voor haar kleindochter. Het lijkt wel alsof er iedere vleugje energie van Wies mee wil krijgen. Hierbij ontstaat mijn superkracht: ik ben in dit geheel onzichtbaar. Ik verdwijn. Er word letterlijk niet gepraat tegen me, niet gevraagd hoe het met me gaat oid. 

Ik gun het mijn schoonouders om opa en oma te zijn, ik wil mezelf best op de achtergrond zetten maar geheel onzichtbaar worden vind ik een ander ding. Hallo zeggen is blijkbaar al lastig. Ik word naar haar toe er ook niet gezelliger op en dat helpt ook niet. Daar ben ik me zeker bewust van, maar bevestigd worden in je gedachte gangen helpt hierbij ook niet. 

Mijn vriend kan het een stuk makkelijker naast zich neerleggen, ik kan er gewoon niet over uit hoe respectloos in het van tijd tot tijd vind. Het top punt was dat ons meisje naast me op de bank lag en mijn schoonmoeder naast me komt zitten en haar letterlijk weg draait bij me. Ik bevroor uit bescherming voor alles en iedereen om me heen want als ik mijn primaire reactie had toegelaten had was mijn superkracht ineens niet meer aanwezig. 

Zo die frustratie is eruit. Nu op zoek naar een weg om dit om te draaien. Gaat een mooi gesprek worden gok ik.