Snap
  • Mama
  • mama
  • striae
  • powervrouw
  • selflove
  • zelfbeeld

New me, who dis?

Sinds ik moeder ben, heb ik al meerdere malen te horen gekregen dat ik veranderd ben. “Kim jij bent écht 180 graden gedraaid, ik had het er laatst nog met .. over” zei een vriendin net nog via FaceTime. Natuurlijk ben ik veranderd! Ik ben moeder geworden! En ondanks dat ik volgens omstanders ben veranderd, zijn er ook een aantal dingen “in” mij veranderd, dingen waarvan ik niet wist dat ze ooit zouden veranderen en welke voor mij écht van grote waarde zijn.

Zo had ik eerst nooit geduld, maar als het om Nyree gaat heb ik zeeën van geduld. Waar ik eerst altijd iedereen tevreden wilde houden, bekommer ik me nu alleen maar om mijn gezin. Wat een vrijheid is dát zeg! Ik heb als moeder veel meer energie, en ik denk echt dat dit ermee te maken heeft. Hoé vermoeiend is het om telkens in iedereen zijn straatje te willen passen? Maar de meest energievretende eigenschap welke toch wel is veranderd sinds ik moeder ben, is de volgende: Die continue strijd met mijn zelfbeeld. Een strijd die ik eigenlijk nooit écht wou toegeven maar die overduidelijk aanwezig was. Nooit tevreden zijn met jezelf is doodvermoeiend, zelfs toen ik (heel wat jaren geleden) ergens rond de 55 kg woog, vond ik ergens nog wel een spekrandje waar ik vanaf moest, en welke mij doodongelukkig maakte.Te triest voor woorden eigenlijk, toch? Dat wij door invloeden van buitenaf het idee hebben dat we niet goed genoeg zijn, en dat ook écht geloven.

Nooit gedacht dat ik een shitload aan striae, een flubberbuik, een extra onderkin en dus een zwangerschap nodig had om hier vanaf te komen. Datzelfde lijf met dat spekrandje heeft een kind gemaakt. Oh wat walgde ik van zulke uitspraken toen ik nog geen moeder was, wat een gezeeever en gezeik vond ik dat altijd. “My body is a temple…..” JAS PAKKEN EN OPROTTEN, dacht ik dan.

Maar jeeeuuzes, what a temple it is! Ik voel me zekerder over mezelf nu, dan voor mijn zwangerschap. En ik eet nu absoluut gezonder dan voorheen, minder suikers en meer groentes, maar niet omdat er perse kilo’s af moeten. Ik zorg nu beter voor mezelf omdat ik nu vind dat ik het waard ben.

Want wij dames hebben na onze zwangerschap misschien een extra kin, wat huid over én haar op plekken waar we het liever niet zouden willen hebben (of juist bijna kaal op plekken waar we meer haar zouden willen, kies maar.) maar weet je wat we ook hebben? Een prachtig kind, een lichaam dat nieuw leven kan maken en het kan voeden totdat het kind een jaar of 5 is (moet je niet willen, maar het kán). Ik ben trots op mij, ik ben trots op jullie, ik ben trots op ons!

Kijk nou dit lieve meisje op de foto. Als ik haar nu al ga opzadelen met mijn onzekerheden, met mijn eeuwige strijd om af te vallen of aan haar zou laten merken dat ik mijzelf niet voor vol aan zie, wat doet dit dan met haar? Zij zal dit klakkeloos overnemen en mijn hart breekt bij de gedachte dat dit meisje zichzelf niet goed genoeg zal vinden. En hoe kan zij zichzelf goed genoeg vinden als haar moeder zichzelf niet eens goed genoeg vindt? Dus weg met die troep! Het is echt nergens op gebaseerd! Dat Rose Bertram tijdens haar bevalling ff een Russian Volume setje op d’r ogen kreeg geklapt, is niet ons probleem en totaal onrealistisch.

Dus zeg mij na: “Mijn kind is de shit dus ik ben de shit, ik ben de shit dus mijn kind is de shit”

Ik vind jou sowieso de shit, mommy. Lief zijn voor jezelf, Kus!

3 jaar geleden

Nou inderdaad, goed geschreven! Zo waar, ik herken mijzelf hier ook echt in!