Net moeder en ik ‘faalde’ nu al

Ik heb een tijdje getwijfeld of ik deze foto , gemaakt vlak na de bevalling, wel online zou zetten. Ik voel me namelijk enorm kwetsbaar met het delen van deze foto en het verhaal erbij.

Want waar ik bang voor was en waar ik mij ook voor schaamde gebeurde: borstvoeding lukte niet.

Al vanaf dat ik een puber werd en borsten kreeg, was ik onzeker over mijn tepels. Ik vond ze lelijk en in mijn ogen waren ze ook niet geschikt voor borstvoeding. Tijdens de zwangerschap was ik er heilig van overtuigd dat ik geen melk zou produceren en dat de baby nooit zou kunnen aanhappen.

Terwijl ik me zielsgelukkig voelde met mijn pasgeboren dochter op mijn borst, voelde ik ook een vorm van falen. Iedereen heeft het altijd over hoe borstvoeding het beste voor je kindje is en juist dat lukte mij niet. Mijn kindje was nog maar net geboren en ik ‘faalde’ nu al.

Regelmatig aanleggen probeerden we wel, maar het lukte niet. Ik werd er onwijs moedeloos van.

En dus maakte ik abrupt de beslissing om het niet meer te proberen. Ik was vastbesloten; het ging niet gebeuren. De sportbh ging aan en Ylse starte met kunstvoeding. Op de derde dag heeft Ylse nog donormelk gekregen van een vriendin, hier ben ik nog steeds erg dankbaar voor (dit kan ik je erg aanraden!).

Maar na 4 dagen kreeg ik enorme stuwing en waar stuwing is, is melk! Mijn borsten konden het wel! Ik was zo blij! Zo trots! Onze fantastische kraamzus steunde mij met elke beslissing die ik maakte en deed er dus ook alles aan om ons kolfavontuur goed op gang te laten komen. De eerste kolfsessie kwam er onwijs veel colostrum uit. Mijn borsten deden hun werk, ik faalde niet! Ondanks dat aanleggen nog steeds vrijwel niet lukte, kreeg mijn kindje toch borstvoeding. Met hulp van een lactatiekundige lukte aanleggen iets vaker, maar een volledige voeding lukte eigenlijk nooit.

Omdat ik zo onzeker over mijn borsten was en er daardoor heilig van overtuigd was dat borstvoeding niet ging lukken, heb ik mij tijdens de zwangerschap er niet in durven te verdiepen. Ik was bang om te horen dat het inderdaad niet zou lukken. Achteraf gezien had ik natuurlijk hulp kunnen/moeten zoeken, een lactatiekundige kan ook zeker voor de bevalling al meekijken en je tips en tricks meegeven.

Ondanks alles vind ik dit toch een mooie foto. Een dierbare foto. Ylse liet ook heel goed zien hoe ze op zoek was naar mijn tepel, wat kun je als moeder dan trots zijn op je kindje, he. Ook waren wij ontzettend blij met onze verloskundige, dat zij er dan ook opstaat, maakt de foto voor mij helemaal af.

Wat ik jou wil meegeven is dan ook, en ik zeg het met regelmaat: borstvoeding is de beste voeding, maar niet als het ten koste gaat van jou. Nog belangrijker dan borstvoeding is een blije mama.

Zoek rustig uit wat werkt voor jou, maar zoek ook hulp als het even niet lukt. Dat is niet altijd makkelijk, maar: je wilt ook geen spijt hebben later. Ondanks dat ik geen live borstvoeding heb gegeven, heb ik wel 4.5 maand fulltime gekolfd. Eerlijk: rete pittig, maar ik ben wel enorm trots en kan zeggen dat ik het geprobeerd heb.

Maar het meest belangrijkste van alles is: mama knows best. Knoop dat alsjeblieft goed in je oren.