Net bevallen en dan ontvang je post, post die je eigenlijk niet wil ontvangen!

Zoals beloofd neem ik jullie nog even mee naar vorig jaar, toen ook dit ik van me af schreef. Blog nummer 3, lezen jullie mee?

Net bevallen van ons 3e wondertje en dan zou je zou denken dat je dan niks anders doet dan genieten. Maar niets is minder waar. Wij kregen de schrik van ons leven wanneer we een brief ontvangen waarin ons iets verteld wordt wat je echt niet wilt horen wanneer je net bevallen bent.

Voor degene die mij al langer volgen en ook mijn vorige blog hebben gelezen weten dat wij helaas ons droomhuis hebben moeten laten gaan. Tot op de laatste dag hebben wij hoop gehouden, als in ‘’je weet maar nooit’’, maar helaas.

Wij hebben de makelaar laten weten dat wij helaas het contract moesten ontbinden. Vrijwel direct krijgen wij hierop een bevestiging dat de woning doorgaat naar de volgende potentiële kopers. Ik pink mijn laatste tranen weg en besef me dat we door moeten. We gaan nu ons focussen op de geboorte van onze zoon.

Niets is minder waar

Bij ons zou je denken, nu kan het niet meer gekker, nou ik kan jullie verklappen dat kan het zeker! Zo ontbinden wij in de ochtend het voorlopig koopcontract en zo ontvang je bij de middag post, post die je eigenlijk niet wil ontvangen! Brieven van notarissen, de bank en een makelaar. 1 + 1 is bij ons 2 en we weten direct dat dit geen goeie combinatie is.Want jawel, onze huidige huurwoning wordt ter executie geveild! Pardon? Wij die altijd netjes onze huur betalen moeten noodgedwongen nu deze woning uit?

Waar moeten we beginnen

We kijken elkaar aan en schieten gewoon serieus waar in de lach. Ken je dat gevoel? Dat je jezelf afvraagt, waar hangen die camera’s? Nou ik kan je vertellen, zaten we maar in het programma ‘’candid camera’’ dan wisten we in ieder geval dat dit allemaal een grote grap was en geen werkelijkheid. Maar goed, wij leven in deze harde realiteit en moeten een oplossing zien te vinden, maar waar moeten we beginnen? We nemen contact op met onze huidige verhuurster om daar natuurlijk verhaal te halen. Bellen met de bank, de makelaar en wenden ons voor de zoveelste keer tot de sociale wooncoöperatie.

Met de handen in het haar

Zodra je met instanties te maken krijgt, krijg je met regels te maken. En die regels zijn helaas nooit ten goede van ons, maar ten goede van het bedrijf en vooral het financiële aspect in dit verhaal. Onze verhuurster kan de hoge notariële kosten bovenop de achterstand niet betalen, de bank wil gewoonweg geld zien (en een lege woning levert meer op dan een verhuurde), de makelaar doet zijn werk en de SWZ (sociale woningcorporatie) zit vastgebonden aan wet en regelgeving. Kortom wij zitten met onze handen in ons haar. We hebben namelijk een brief gekregen waarin de advocaat van de geldverstrekker verzoekt dat wij binnen 2 weken na de hoorzitting ons huis ontruimen. En dan? Waar moeten we heen met ons gezin van 5?

Hoorzitting

Vrijdag 30 november, gezellig op de dag van Melvin zijn verjaardag, hebben we de hoorzitting. Hierbij kunnen we uitstel vragen voor ontruiming van deze woning tot maximaal 6 maanden na de veiling. Je kan je voorstellen dat wij uiteraard ons uiterste best gaan doen om dit voor elkaar te krijgen. Melvin is namelijk druk bezig met solliciteren naar een nieuwe baan, ik ben nog herstellende van de zwangerschap en bevalling dus enige uitstel zou prettig zijn in onze situatie met 3 kinderen. Nog even los van het gevoel van onrechtvaardigheid.

Brief wooncoöperatieWij hebben een brief opgesteld richting de wooncoöperatie en hierin opnieuw onze situatie voorgelegd. Wij hopen dat zij eindelijk die ene uitzondering op de regel willen maken en ons een woning in Zwolle Zuid kunnen aanbieden. Wij hebben altijd geleerd, nee heb je en ja kun je krijgen! Zo ook in deze situatie gaan wij er weer alles aan doen om dat dak boven ons hoofd te behouden.In de afgelopen maanden maken wij als gezin weer veel mee, ik denk wel eens, we blijven bezig. Dit brengt natuurlijk ook de nodige stress met zich mee en geloof me dit werkt niet altijd even fijn binnen ons gezin. Ik hoop van harte dat deze instanties hier ook rekening mee houden, wat voor een impact dit heeft op ons en op ons gezin.

Hoe dit afloopt is lezen jullie in mijn volgende blog!

Liefs,

Marisa