8 jaar geleden
Negen maanden op, negen maanden af..
Dat je negen maanden zwanger bent mag duidelijk zijn, maar dat er daadwerkelijk ook nog eens negen maanden nodig zijn om te ontzwangeren?!
Ik had fysiek gezien een geweldige zwangerschap! Geen misselijkheid, geen rugklachten, geen hormonale uitbarstingen (vond ik zelf tenminste) en een subtiel buikje waardoor ik mijn oude kleding de gehele zwangerschap nog aankon. Na 40 weken en 4 dagen was het zover en de bevalling was een 'makkie', voor zover dát mogelijk is natuurlijk.
Na 9 mooie maanden was het dan zover.. De nieuwe fase.. Ouderschap en ontzwangeren. Tijdens je zwangerschap maakt je lichaam hormonen aan zoals oestrogeen en progesteron die werken als een soort natuurlijke antidepressiva en wanneer je bevallen bent stopt je lichaam met het maken hiervan. En in die periode donderde ik ineens van m'n roze wolk en kwamen er ineens zoveel gevoelens naar boven. Gevoelens als onzekerheid, twijfels en me totaal niet lekker in mijn vel voelen. Van alle kanten kreeg ik goedbedoeld advies terwijl ik daar totaal niet op zat te wachten!
Ik was duidelijk niet meer mijn oude zelf en al snel besefte ik dat eigenlijk niets meer was als voorheen, dat vanaf nu mijn kind op nummer één staat waarbij alles wat eerst belangrijk leek naar de achtergrond verdwijnt. Ondanks de pure verliefdheid die ik voelde kwamen er een hoop vragen op me af. Doe ik het goed? Ben ik een goede moeder? Waarom lukt borstvoeden niet? Hoe kom ik aan het huishouden toe? En ga zo maar door... Ontzwangeren is duidelijk véél meer dan alleen fysiek herstellen van een bevalling, het is ook mentaal een flink traject.
Inmiddels is m'n kleine man een jaar oud en ik heb het gevoel dat ik nu pas mijn draai begin te vinden, emotioneel stabieler ben en een hoop weer onder controle lijk te hebben! Wanneer iemand nu met adviezen komt dan hoor ik deze aan maar ik vertrouw inmiddels genoeg om mezelf om het uiteindelijk op de manier te doen die voor mij goed voelt. Dus hopelijk voel ik me binnenkort weer wat meer 'ik'.
Hoe zijn jullie ervaringen met ontzwangeren? Duurde het langer of korter dan 9 maanden? Of misschien heb je er helemaal geen last van gehad!
EvaD
Hier sliepen beide kinderen al binnen de paar weken door, best fijn. Maar de jongste heeft 2 maanden lang, de hele dag alleen maar liggen huilen ivm haar darmpjes. Net in mijn verlof nog. Die maanden heb ik alleen maar zitten mee huilen, werd er gek van! Nu alweer 1 jaar geleden en het is vergeten hoor! Dat gaat wel over, maar het moment zelf is echt niet te houden. Was zo blij dat ik weer aan het werk mocht, even er tussen uit. Hier is het huishouden, de was en de kindjes ook altijd een hele planning, het is zeker niet zo opgeruimd dan het was..
Trotsemamabezigebij
Heel herkenbaar;) de onzekerheid en de twijfel of je het wel goed doet;) ik heb er bij onze dame best een tijdje over gedaan en ook om van de zwangerschapsdementie af te komen. Onlangs ben ik bevallen van dr 2e we zullen zien haha
Chiara
Dankjewel! Fijn dat je er op die manier op terug kunt kijken.. En ach, uiteindelijk zijn de mooie dingen ook het belangrijkste om te onthouden toch ;) om er maar een cliché tegenaan te gooien: het is het uiteindelijk allemaal waard!
Anoniem
Fijn dat het nu weer goed gaat! Helemaal zelf gedaan! ;-) Ikzelf kijk terug op mooie babytijden na beide bevallingen. Maarja, in je herinnering onthou je vaak alleen de mooie dingen. Ik ben de extreme misselijkheid tijdens de zwangerschappen ook zo goed als vergeten. Hihi.