Naar de huisarts en geloof mij dat was niet makelijk

Ik heb een dokter die alles geeft waar ik maar om vraag. Een slechte dokter dus.

Extra dit extra dat? Geen probleem hij schreef het wel voor.

Om met hem een afspraak te maken was dus niet echt een optie.

Ik zag mezelf al zitten in tranen.. bij een totaal niet begrip vol persoon

Daarom plande ik een afspraak in bij zijn vrouwelijke collega.

Op de fiets bedacht ik mij dat het nu echt ging beginnen.. de tranen zaten hoog.. echt hoog!

Toen ik na wachten naar binnen mochten kwamen de tranen al snel.

Dit was mijn veiligheid.. en ik moest dat nu loslaten.. en ik was al heel goed op weg.. i.p.v. 15 pillen zat ik al op de drie ..

Maar toch die afspraak daar keek ik zo enorm tegen op.

Ik zou alles weer gaan voelen en dat is zo eng.. 

De tranen kwamen direct.. ik ben verslaafd zei ik.. zo dat was er uit!

En ik wil stoppen!

De huisarts berekende wat ik de afgelopen maanden had geslikt..

600 pillen.... ik wist dat het meer was maar ik schrok zo van dit aantal dat ik stil werd.

Ik schaamde mij zo.. mijn kindjes mijn arme kindjes... ook al dacht ik dat ik niet onder invloed was en alles aan kon bedacht ik mij daar in die stoel dat de epileptische aanvallen daar door kwamen!

De aanvallen waar mijn hele gezin getuigen van is geweest....

Ik zal jullie de volgende keer meer vertellen over de aanvallen en de inpackt op mijn gezin.

Uitgerekend zouden dat dan 8 pillen op een dag zijn.. maar ik wist dat het er meer waren.

Het maakte niet meer uit.. ik zat toch al op veel en veel minder.

We maakte een mooi plan.. ik zou alles  naar haar brengen en kreeg het per week.

Ze stelde fysio voor maar door onze schulden zijn wij maar basis verzekerd.

Het prachtige ziekenhuis progamma daar heb ik de reiskosten niet voor..

En therapie om alles weer te kunnen voelen en ervaren nou goed ook dat zat niet in de basis verzekering 

Ik plande een nieuwe afspraak in voor 5 dagen later..

De huisarts zei dat ze zo trots op mij was.. en voor het eerst voelde ik mij ook trots!

Alle angsten verdwenen even en die lach verdween de rest van de dag niet van mijn gezicht.

Mijn smaak kwam terug... ook stoppen met roken was ineens zo makkelijk..

Alhoewel ik soms enorm naar een peuk smacht!

Maar Jezus... al die gevoelens wat moest ik daar in godsnaam nou weer mee.

En ook nam ik mij voor om te gaan sporten! Gewoon thuis. 

Of ik dat dan ook zou gaan doen...