My scary story's

Mijn eerste Scary Movie: The Ring

Wauw.. Where do I start..? The Ring, wie kent deze film niet? De film over DE vervloekte videoband. Als je de nachtmerrie band bekijkt sterf je een gruwelijke dood door een eng, uit de tv gekropen chick die je lichaam even komt vervormen. Ik was 12.. 

Ik en 2 van toen mijn beste vriendinnen: Danja en Renée (nog steeds vriendinnen overgens), hadden een slaap feestje gepland en we zouden eerst een comedy kijken, volgens mij "40 year old virgin" maar dat weet ik niet meer zeker. Daarna Scary Movie 1, OMG love, haha!! En als laatste, midden in de nacht, stond "The Ring" op ons programa. Danja had deze film al is één keer eerder gezien en ze zou ons waarschuwen als er een super eng stukje zou langs komen, dan konden wij onze ogen nog dicht doen als we dat wilde. Het eerste half uur ging dat goed.. En toen OMG.. Hallo Childhood Trauma! Hallo mega verminkt, dood tienermeisje met haar hoofd half van haar nek en ogen en mond half open!! Wij kei hard gillen!! Film uitgezet en naar boven geslopen, we waren ook nog alleen met zijn drieen thuis! Nooooooooo!!

Een jaar later hebben we hem nog is gekeken met zijn drieen en mijn broertje erbij. Overdag. We MOESTEN weten hoe die afliep, want het liep vast goed af! (NOT!). Maar we voelde ons daarna wel beter. Renée had na die nacht echt een mega trauma en was echt zo mega bang! Ik ook hoor.. The Ring.. Wauw.

Geesten..

Ik had verhalen gehoord over geesten oproepen. Ik vond het super interresand!! Tell me more, tell me more! Maar als ik s'avonds in bed lag durfte ik helemaal niet alleen in mijn kamer te zijn. Van elke tik of kraak die het huis maakte werd ik helemaal gek!! STEL dat DAAR opeens een geest stond! Of dat DIE lamp opeens aan en uit zou gaan! Of dat DEZE pen hier op mijn nachtkastje opeens zou gaan rollen en op de grond zou vallen! Dat mijn glas water opeens zou springen of dat ik IETS zou zien zweven, ik werd gek. Ook had ik af en toe het gevoel, als ik in mijn kamer was dat iets mij daar niet wilde hebben. Dat gevoel was heel gek, vaak rende ik dan ook snel naar benede. Vorig jaar beaamde mijn broertje dat hij af en toe hetzelfde gevoel had in die kamer.

Maar uiteindelijk sloeg de angst om in fassinatie. Zo keek ik marhatons Ghost Hunters International, alleen. Op Youtube zocht ik filmpjes van Ghost Caught on Tape en wilde ik ze ALLEMAAL zien! Hoe vager hoe beter. Ik vond het zo cool! Ik was niet meer bang. Ik was niet meer te houden!

Mijn heuze horror verslaving

'Zullen we een film kijken?' 'Ja is goed, horror!!' :) Hoe enger en hoe leguberer, hoe beter!! Om Saw moest ik lachen. Afgehakte hoofden? Hahahaha, kijk dat hoofd!! Exsorcist en Geesten films waren favoriet omdat ik daar af en toe nog wel is echt bang van werd. En als ik bang werd van een film was het een goede film, haha! Een paar van mijn favoriete films waren: White noise, Mirrors, House of wax, Drag me to hell, Sillent hill, en vast nog veel meer, maar dat heb ik verdrongen.. (leg ik zo uit..) 

Ik keek tot vier uur s'nachts de serie Super Naturale met mijn beste vriend, niet echt horror maar wel vaag en soms eng (en sexy acteurs). En uiteindelijk met mijn vriend (toen vriend to-be) keken we ook de raarste enge films. Hij vond dat één van de leuke dingen aan mij. Dat ik nergens bang voor was en dat ik bereid was alles te kijken. Ik was het meisje dat liever thuis bleef samen om een dikke horror film te kijken en daarna lekker te sexen (Sorry mama die mee leest xD), ipv uit te gaan en zuipen. 

Toen was daar de bewuste avond die mijn hele karakter ging verpesten.. My own "Scary Movie".

Ik was nog net niet zwanger en ik en mijn vriend zaten samen, tegen middernacht aan, een gekke horror te kijken. Ik weet niet meer hoe hij heet. Er was niks aan de hand. Het was gezellig en we rookte sigaretjes op de bank. Opeens, en TOTAAL uit het niks, raakte ik in paniek. Het was zo'n super vreemd gevoel. Op de tv zag ik een huis in de fik staan terwijl er lijken uit de muur werden getrokken en hun hoofden werden afgehakt of zoiets. Normaal iets wat ik vet cool zou vinden of om zou lachen. Maar ik was in paniek.. (!!??). Ik ging recht omhoog zitten met gesperde ogen en het leek alsof mijn keel werd dicht geknepen. Het was een vreselijk gevoel en ik dacht dat ik zou stikken. Toen ik dit hard op uitsprak naar mijn vriend raakte ik nog meer ik paniek en ik moest opstaan van de bank. Ik begon te trillen op mijn benen en mijn vriend moest me recht op houden. Op de achtergrond hoorde ik nog geschreeuw van de film en zag mijn kamer geel en oranje van de vlammen op het beeld. 'Zet alsjeblieft uit, NU!!'. Ik kon niet kalmeren en het werd al maar erger. We besloten in de auto te stappen en naar de eerste hulp te racen. De hele auto rit dacht ik dat ik elk moment zou kunnen stoppen met ademen, ik was in heuze doodsangst..

Op de eerste hulp werden me een paar vragen gesteld. Kreeg ik plaatjes op mijn borst voor de hartbewaking en werd er bloed geprikt uit mijn pols (GADVERDAMME!). Ondertussen moest ik ademen in een zakje en proberen mijn ademhaling te verplaatsen naar mijn buik ofzo. Mijn keel en mond waren zo droog, net schuur papier! Uiteindelijk kalmeerde ik toen het dikke gevoel in mijn keel weg trok.. Mijn vriend hielt al die tijd mijn hand vast en ik ben hem tot de dag van vandaag dankbaar dat hij zo rustig bleef. Maar deze nacht was het begin geweest van een drastische verandering in mijn karakter.

Het trauma

De ochtend na mijn ziekenhuis opnamen was ik vrij, mijn vriend ook maar hij moest wel een paar uurtjes naar de zaak. Ik durfde niet alleen te zijn, bang dat er weer iets zou gebeuren, dus ik ging mee naar werk. De komende maanden durfde ik niet te gaan slapen. Ik vroeg mijn vriend mijn ademhaling in de gate te houden terwijl ik in slaap viel, hij moest controleren of ik niet opeens zou stoppen met ademen. Ik kon niks vasts eten, ik durfde dat gewoon niet meer. Ik was oprecht bang dat ik zou stikken. Ik dronk alleen nog sappen, kippensoep met stukjes was al te "vast". Ik at yoghurt en verder bijna niks, een dikke maand lang.. Mijn wangen waren ingevallen en ik was minstens 5 kilo afgevallen (nee daar was ik niet blij mee). Ik was in mijn eigen horror film beland! 

Gelukkig ben ik met behulp van mijn vriend langzaam weer uit de angst gekropen en kon ik weer normaal eten en slapen. Maar gezellig samen horror films kijken was voorgoed voorbij.. De combinatie van donker buiten en iets engs op tv, ookal was dat maar NCIS ofzo, was al genoeg op de paniek en dikke keel terug te krijgen. 

Nu heb ik redelijk onder controle maar het heeft wel een einde gemaakt aan mijn horror fase.. Jammer genoeg!! Ik probeer het toch nog vaak hoor om iets engs te kijken! Zo heb ik mezelf soord van "getrained" en kan ik nu alweer Super Naturale en The Walking Dead kijken :) . Maar helemaal over dit trauma heen komen gebeurd denk ik nooit.

Nooit zijn we erachter gekomen waardoor deze aanval getriggerd was..

Tot slot: Een geeste droom en een behekste babyphone.

De engste droom die ik ooit had: Mevrouw was net geboren en ze sliep in haar ledikantje dat een meter van ons bed stond. Dit was precies de setting ook in mijn droom. Opeens werd ik half wakker, in mijn droom en zag Mevrouw zweven in haar bed! Ik voelde een aanwezigheid maar zag niks. Ze begon steeds hoger te zweven en ik probeerde uit bed te komen! Om de een of andere manier ging dit erg langzaam en zwaar.. Ik probeerde Mevrouw te pakken maar greep steeds mis! Inmiddels was ze uit haar ledikantje en zweefde ze richting de grond!! Niet vallen, niet vallen!! Dacht ik. En toen werd ik wakker met een super naar gevoel.. Checkte Mevrouw en die lag lekker te slapen..

DE babyphone.. Wat een rot ding!! Midden in de nacht ging dat ding af. Meneertje janken!! Ik maakte mijn vriend wakker en vroeg of hij is het kamertje van Meneer wilde gaan kijken. Hij kwam terug met de mededeling dat Meneertje vredig lag te pitten terwijl er op de babyphone nog steeds gejank te horen was en veel ruis trouwens ook. Later las ik op internet tussen de recenties van deze babyphone dat meer mama's hier last van hadden. Dat deze baby phone stoord met andere baby phones in de buurd. Alleenn... Waren er geen jonge stellen met baby's die woonde in buurd..

Zo lekker gegriezeld? :)

Ik wel.. Haha!